Acceleratie geeft je vleugels..

Gisteren de 12e zijn we vertrokken vanuit Palmeira-Sal op weg naar Tarafal op Sao Nicolau

We varen de ondergaande zon tegemoet

Om 18.00 u. verlieten we de ankerplek we hadden zo'n 87 mijl voor de boeg en wilden daar de nacht lang over doen. En konden we (als we niet te hard gingen) met dag worden er bijna zijn..
We zouden een windje van 17 tot 20 kn kunnen verwachten, en loopt meestal uit op een gemiddelde van 4 knoopjes hoger, ietsje ruimer dan dwars..goed weer dus . we hadden het grootzeil in een 3e rif gezet om niet te hard te gaan, en met de 2 voorzeilen konden we mooi de snelheid mee reguleren..
Met het einde van Joce haar wacht 04.00 u. werd ik zelf al wakker omdat we erg snel liepen..
Dikke 7 knoop het laatste uur zei ze, maar de wind blijft nu staan.. We hebben de yankee ingerold en alleen verder op kotterfok en grootzeil, (anders komen we te vroeg aan ) Joce kon nog even lekker de kooi in.. voor mij het laatste stukje.

We hadden nu een 26 knopen constant en liepen er lekker doorheen..met een 6.5 knoop..
Na een ruim uurtje kwamen we meer achter het eiland en de golven waren al weer een stuk minder..
Maar de wind nam steeds meer toe en hadden nu al ruim 30 knopen..
We wisten dat we achter het eiland de zogenaamde acceleratie winden kregen.. mmmm nog meer als nu!
Na deze gedachte kregen we een plotselinge vlaag maar die bleef staan 41-42 knopen bijna halve wind.. liefst wilde ik lager af varen, maar dan kwamen we niet lekker uit.. dan maar door..
De piloot hield haar keurig op koers, en kon ik schuilend achter de buiskap het toneelstukje volgen.
Bij de punt Papagayo waar we omheen moesten en weer omhoog (ja, aan de wind) stuurde ik een tijdje zelf..
Heerlijk die warme wind, wat spray water in je gezicht, en een snelheid van steeds ruim 8 af en toe 9 knoop een feest om te varen zo..
Joce lag nog lekker in haar bedje en zei "roep me maar als het wat bedaard..." ik lig hier lekker..
Om de kaap heen viel de wind weg tot 10 knoopjes zo snel als ie gekomen was zo vlug was die weer weg ook!
Dit was onze eerste Acceleratiewind, zoals ze horen te zijn ik had wel een balletje in mijn buik maar dat verdween na een tijdje en heb er van genoten..

Onze ankerplek tussenin de vallei

daarna nog even een half uurtje met een 25 knoopjes aan de wind en de laatste 2 mijl stoomde we onder windstilte naar de ankerplek..
Daar lieten we het anker vallen op 7 meter water

We liggen nu voor anker voor gigantische rotsen met een vallei er tussen in die weer zorgt voor erg harde windvlagen tot wel 40 kn
deze duren dan zo'n max 10 seconden..
Er tussendoor geen wind dat alleen maakt het heerlijk comfortabel om niet die constante harde wind te hebben zoals op Sal..

Onze plotter weergegeven op het
Computerscherm benedendeks

De I-pad  een redelijke oplossing
maar weinig details op de kaart

We navigeren in dit gebied op onze I-pad.. omdat we anders alleen voor deze paar eilanden een dure elektronische kaart moesten aanschaffen voor de plotter en dat vonden we wat duur en overbodig..
Veel mensen geven hoog op met navigeren op dat ding maar ik vindt het maar behelpen.. teveel poespas er omheen en we vinden de kaarten op de plotter véél gedetailleerder! betreft de bodem stenen etc..  En het beeld moet uit het zonlicht blijven.. anders zie je niets..
Maar als je in de buurt van je thuishaven vaart is het genoeg, en een goede back-up..
Overigens wijkt de positie op de kaart ten opzichte waar je werkelijk bent, hier even ruim 0,3 mijl af!!
Slordig hoor! we halen nu de waypoints uit de pilot zodat we zeker weten goed zitten bij aanlopen van ankerplekken waar rotsen zijn

Tarafal, Het ziet er gelijk uit als alle ander dorpjes, al is deze wat groter.. en ook wat levendiger.
Na de papieren verplichtingen wat overigens zo klaar was, zijn we eerst een paar dagen lekker rondom de boot gebleven, wat klusjes, een beetje zwemmen en later even het dorpje rustig verkennen.
Even wat info waar we nog even willen kijken
In de buurt van de boot waren een paar jongens aan het vissen met een lijntje door deze een beetje op en neer te halen.

Af en toe hadden ze wat maar kon niet zien wat.. tot ze op het einde van de middag langskwamen.
Of we ook een visje wilden kopen, daar hadden we wel zin in en gebaarde ze even dichterbij te komen.
We hebben bij hun 2 vissen gekocht eigenlijk te veel maar ja..
Schoongemaakt en gefileerd.
En ons avondmaal was weer een toppertje.. even in de gaten houden als ze weer in de buurt zijn..
Donderdag, zijn we naar  Ribera Brava geweest, de hoofdstad(dorp) van het eiland, een ritje van een 45 minuten bracht ons in een heel andere wereld
Na een 20 minuten rijden werd het hele landschap alsmaar groener, palmbomen, bananenbomen, en diverse veeteelt, geiten etc..

Mooie reis om onderweg te bekijken, de stad zelf ook, leuk om zijn kleine steegjes straatjes en vooral de winkeltjes waren de moeite van het bekijken waard, maar toch waren we hier redelijk snel uitgekeken. We wilden nog wat eten maar opmerkelijk genoeg was nergens hier een restaurant of bar etc te bekennen? er was er eentje.. maar! jawel die was dicht!

Weer een pikzwart strand

Terug in Tarafal hebben we nog even minder gezond gedineerd met een hamburger en patat!
Vrijdag wilden we naar het nationaal park Monte Gordo!
Helaas was er de volgende ochtend zeer lage mist en hebben we er maar vanaf gezien, het park ligt op het hoogste gedeelte van het eiland, en zouden we de hele dag in de nevel lopen..Achteraf blij want de mist bleef dus de hele dag hangen in de bergen, en er stond een dikke wind, helaas volgende keer beter, en hebben we ons nuttig gemaakt op de boot, in het water en in de zon..
Vandaag zaterdag zijn we naar Mindelo gevaren een kleine 50 mijl dus een mooie dagtocht.
Vlak voordat we het anker op wilden trekken bedachten we eigenlijk dat dit onze voorlopig laatste dagtochtje is.. Hierna is  het ca. 2000 mijl naar Suriname, en dan weer een 300 mijl naar Trindad!
een extra stimulans om er van te genieten..
We moesten een mijltje of 4 met de motor omdat er achter het eiland geen wind was.

Zo wij hem zagen (foto van internet)

Na een half uurtje merkte Joce (onze dolfijnenwacht) een vin op in de verte.. recht vooruit!
De koers was goed dus.. na 10 minuten kwam "de vin" weer boven zo'n 60 meter voor de boeg. Na een grote spuiter voor ademhaling, kwam een tijdje rug... dan een vinnetje en de staart.. Nou dit is wel een héle grote dolfijn grapte ik.. natuurlijk te laat voor een foto, maar hij zit in ons hoofd!
We hadden de motor uitgedaan en keken om ons heen waar hij weer bovenkwam na 20 minuten dobberen hebben we de motor weer gestart en verder gevaren waarna hij nog één keer boven kwam een 100 meter voor ons uit en daarna niet weer gezien.. geen idee hoe groot hij was maar in ieder geval GROOT
We hebben de boeken er op nageslagen en zijn tot de conclusie gekomen dat het een Vinvis was..
Wat een mooi begin van de dag...  En gooide we de vislijn weer overboord..

We hadden nogal de gang er in maar evengoed  hapte er eentje toe, een mooie tonijn van een kleine 60 cm trokken we met wat vechtwerk naar binnen.
en even later hadden we hem gefileerd. 2 mooie stukken vlees hielden we over 1/4 was de maaltijd vanavond wat achteraf nog aan de vele kant was.. dat wordt dus een paar dagen tonijn variaties!

Boven de oostpunt van het eiland Santa Luzia ging de dieptemeter in eens gestadig omhoog! We lagen 3 mijl uit de kust en zou het hier op de admiralty-kaart een kleine 1000 meter moeten zijn nu zaten we op 60 meter.. Diep zat maar vreemd en dat ging zo door tot een 29 meter!! Ook diep genoeg maar ik vond het verre van leuk. na een 15 minuten zakte de diepte gelukkig weer tot het te diep voor de meter was..
Dit was zeker een uitloper van het land? de kaarten hier zijn niet erg betrouwbaar wat dat betreft..
Maar daar voorbij zeilden we lekker verder richting Mindelo waar we om 16.30 u. het anker uitgooide..
Een mooie dag.