donderdag 19 november 2015

Een oase met héél veel boten!

Martinique.
Een oase in de woestijn!
Na verschillende eilanden te hebben gehad, met soms moeilijk verkrijgbare spulletjes vergeet je alle ontberingen als je hier de wal op stapt.
Hier aankomen is aankomen in een modern Europa, met grote nette wegen alles is recht en netjes, kanten langs de wegen zijn gemaaid, weiden met koeien en schapen. Grote klaverbladen op de al grote en... héle wegen, supermarkten gevuld met alles wat je maar kan bedenken! En veel boten.. héél veel boten.... 
Wij kwamen hier aan bij Saint Anne een leuk knus plaatsje met een grote baai waar ruimte genoeg is voor honderden boten.. maar nu nog vrij rustig.
Onderweg hier naar toe zagen we al een helicopter boven ons en om ons te bekijken, maar in de baai was het duidelijk, vanwege de laffe aanslagen in Parijs waren hier ook de veiligheids maatregelen aangescherpt en werd elke boot die hier naar toe kwam bekeken! In ieder geval geen goed moment om je overjarige broodmeel overboord te gooien!
        
        
                                         Bij aankomst in de baai bleek wat er werd gedaan..
Wij gooiden het anker uit achter de Antares die hadden we alweer een tijdje niet gesproken.
Eerst de kant op voor een lekker broodje! terug aan boord was het feest, lekkere croissantjes, met een stokbrood belegd met lekkere kaas en gerookte ham.. En het brood was nog warm!
Na dit feestmaal naar de snackbar! Niet om te eten maar om in te klaren..
Via het internet vul je een formuliertje in en even later betaal je  3.00 € je krijgt een handtekening van de eigenaar met stempel en klaar!
In de middag gingen we ankerop en voeren we verder de baai in naar Le Marin!
Varend tussen de riffen door, waar af en toe een door een storm getroffen jacht op lag, of half gezonken in de buurt!
       

Zoekend naar een plekje en een paar keer te hebben geankerd, (waterplanten)
Vonden we uiteindelijk een plekje tussen de moorings en met wat creativiteit lagen we redelijk vrij van omliggende boten voor anker..
       
 
Een voorzichtige schatting bracht ons op zo'n kleine 400 bootjes! de beide jachthavens niet meegerend! en dan moest het seizoen nog beginnen... Veel bootjes dus....

Maar zo komend van de andere eilanden is het wel leuk hier aan te komen in de wereld van luxe..
Heerlijke verse broodjes met ontbijt en met allerlei lekkere kaasjes rijk gevulde supermarkten etc..puur Frankrijk!
       
De Antares had een auto gehuurd voor een paar dagen en hadden ons uitgenodigd om mee te gaan, waarmee we natuurlijk gelijk mee instemde! eiland kijken met auto én chauffeur.. daar zeg je natuurlijk geen nee tegen.
De eerste dag wat zuidelijk gebleven, je moet het zien om te geloven je rijd gewoon door Frankrijk, en geloof je niet meer dat je op een eiland zit. Grote wegen keurige aanwijzingsborden zelfs de flitspaal ontbrak niet!!
Na bezoek aan een paar grote winkels en wat leuke bezoekersplekjes maakten we in de middag een mooie wandeling van zo'n 3 uur, en kwamen zelfs in donker terug bij de auto.
        
                                                 Een mooie creatie op het strand..
De zuidkant is redelijk druk bevolkt en vrij vlak.
De volgende dag verder noord in en via wat afsnij routes kwamen we met de auto op plekjes waarvan we dachten kunnen we de auto hier nog wel draaien!
Veel meer bossen en mooie begroeiing, erg mooi om hier te rijden en af en toe even stoppen voor een meegenomen bakkie koffie.  Toegegeven van Martinique hadden we dit niet verwacht!
       
                                                                    Lekker lunchen
De lunch kochten we in de supermarkt in de vorm van een warme stokbrood met lekker beleg!
En zochten een leuke plek op om het op ons gemak op te eten..
Na de middag bezochten we een rum destileerderij van JM Rum distileerderij. (Kwamen we toevallig langs (echt waar))
       

Na alles te hebben bekeken gingen we eindelijk aan het proeven en na en tijdje samen met een lekkere fruitrum en een donkere van 6 jaar oud, de deur uit. de laatste bewaren we voor een latere gelegenheid..
       
       
Dit proeven moet je niet te veel doen, want dan loopt het verkeerd af, ze tappen de éne na de andere voor je neer.. en weet je door de bomen het bos niet meer!
Avonds lekker een pizza met zijn allen gegeten en weer naar boord.. Morgen druk met inkopen doen.
Schip wordt weer volgeladen
.
Zo gezegd zo gedaan, we hadden veel lege en dus rammelende plekken aan boord.. Na alles te hebben geïnventariseerd moesten we twee keer varen met de dinghy.
Ja, we gingen ons bijna schamen.. Maar het is gewoon aanvullen (en natuurlijk een paar lekkere dingen)  
En nog hebben we lege plekken overgehouden, maar zo naar de kerstdagen toe kan er wel wat extra's bij omdat we ook bezoek krijgen..
In de namiddag zijn we terug verhuist naar Saint Anne waar we tegen donker het anker lieten zakken.
Met de aankomst hadden we hier al even gelegen voor een paar uren, maar nu even langer.
In de ochtend lekker rommelen aan boord, de gootsteen stonk erg en heb maar een nieuwe slang gemonteerd en alles goed schoon gemaakt, smerigheid viel eigelijk mee maar we denken dat de slang ging ruiken.. Na 3 jaar is dat goed mogelijk met de gewone sanitair slang..
Daarna even de kant op en een lekkere wandeling naar het begin van de baai.
        
                                         Het pad ging grotendeels langs en op het strand

        
                                                   Weideland op een Caribisch eiland?
Bij terugkomst nog even achter de kerk omhoog langs een pad met 12 bochten omhoog, waarbij elke bocht een steen stond met een afbeelding van Jezus die zijn tocht maakte naar zijn kruisiging..
       
                                  Het pad omhoog
           En van bovenaf natuurlijk een leuk uitzicht op de ankerplek!
       
Trois Ilets
Zaterdag zijn we na de regenbuien in de ochtend vertrokken richting Trois Ilets een tochtje van een 22 mijl. Gelegen in de grote baai Fort de France.
       
                                   We konden er niet in omdat hij werd gerestaureerd 
Het plaatsje heeft nogal historische achtergrond.. Josefien het vrouwtje van Napoleon  is in de nog alhier bestaande kerk in 1763 gedoopt, en haar moeder werd daar in 1807 begraven. Al met al weer een hele geschiedis heeft zich hier afgespeeld.
       
                                                              Diamond Rock
Onderweg kwamen we nog langs de Diamond rock.. Een omstreden stukje steen in vroeger jaren.
De Engelse Amiraal Nelson wilde hier bij Martinique graag een schip houden voor verdediging, maar er waren geen schepen meer en werd er besloten kanonnen en bemanning gelijk aan een schip op de rots te plaatsen te samen met proviand. H.M.S Diamond Rock hield het 18 maanden vol..
Wat Napoleon niet lukte maar wel Admiraal Villeneuve was door de blokkade heen te breken en daarna koers op Martinique te zetten! Dit had hij hij gedaan door vaten rum naar het eiland te laten drijven, de rest kan je raden!
Nelson stuurde zijn schepen die kant op maar koerste door verkeerde info op Trinidad aan..
En sindsdien was het onderdeel van Frankrijk.. En worden er nu mooie dingen gedaan van Europees subsidiegeld.. bv moorings plaatsen waarvoor je dan nog eens een keer extra voor moet betalen als je er aan ligt!
        

        
                                                                     Erg ranke bootjes
Een van de mooie dingen van hier is het "jollen zeilen" Men neme een ranke boot met veel, erg veel zeil er op, zoek een bemanning van 12 man om je te helpen de boot overeind te houden met stokken onder het gangboord.. en wat mensen om te hozen!! en dan is het knallen! 
Een mooi gezicht hoe hard het gaat, vooral het overstag gaan is een wirwar van mensen en uithangstokken die rare kapriolen uit moeten halen om de boot overeind te houden.. (Een helm zou geen luxe zijn) 
Maar als alles staat en hangt gaan ze als de brandweer prachtig om te zien...

Fort de France
Maandag aangekomen in Fort de France en voor de oude stad ten anker gegooid..
Eerst waren we nog even via klein dorpje in de baai Anse Mitan gegaan, daar zijn veel toeristen en hoopten we goed internet te krijgen.. En warempel gelukt!! Ff wat eten, anker weer op en weer verder
        
           Het dorpje Village Creole, speelse (nieuwe) huisjes en alles restaurants maar.. Ook internet
        
                              Het was ook een leuke baai, alleen wat lastige grond met ankeren!
In Fort de France wilden we nog even kijken en wat wandelen door de kleine straatjes.
We hadden ook wat slijtage aan ons voorzeil gevonden, en hebben we de fok maar even er afgehaald voor reparatie om erger te voorkomen.
Het is alleen maar een beetje stikwerk, maar we moeten nog heel veel mijltjes en we willen geen ellende onderweg, de zeilmaker is bijna recht voor de deur.
Fort de France ziet er op het eerste gezicht wel leuk uit, maar we kijken morgen weer verder.

        
                                                        Aankomst bij Fort de France







    






maandag 16 november 2015

St Lucia voor ons even schrikken...

Na te hebben uitgeklaard in het iets noordelijker gelegen plaatsje Chateaubelair hebben we nog een rustig dagje er aan vastgeknoopt, in het dorpje komen was al één maar terug komen een groter probleem.
Met de heenreis hebben wij ons record gebroken! het busje waar dan 18 personen ingaan werd deze keer volgepropt naar 25 personen... een bank voorons lag er eentje dwars over alles, half staan, op erkaars schoot en daar tussenin zaten wij. Het leukste was als er werd gestopt omdat er eentje uit moest, meestal de achterste... Maar dit even ter zijde, er waren erg weinig busjes en na wat boodschappen te hebben gedaan en daarna nog een twee uur wachten zeiden we tegen elkaar we gaan maar een beginnetje maken met lopen!
        
                                 Chateaubelair island voordeel van lopen.. tijd voor foto's
Met de gedachten.. we komen wel weer iemand tegen die ook die kant op gaat!
En gelukkig na een 45 min lopen konden we meeliften met een lokale jongen.. We werden voor de deur afgezet en hebben hem ook maar een klein fooitje gegeven.
Onze indruk van St Vincent is erg positief we hebben een leuke omgeving kunnen bekijken en er is zeker meer, de mensen zijn aardig, terwijl we op de bus zaten te wachten zagen we veel van de mensen van Chateuabelair en we hebben daar ook wel gezellig gezeten, de mensen toonden allemaal intresse wij ook in hun natuurlijk..  Erg aardige mensen.....door uit verschillende verhalen waren de gedachten eerst anders voor dat we hier heen gingen  maar daar hebben we niets van gemerkt!
Ik zou hier een volgende keer zeker naar toe gaan een leuk eiland.. en leuke mensen zoals tot nu toe overal.. En de bootboys.. ach valt hier nog wel mee...
        
                                                           Veel vis naast de boot
        
 St Lucia
Na een mooie avond waar we zelfs eenden bij de boot hebben gehad (voor het eerst in de Carieb) en dat de witte reigers allemaal voor de boot langs naar hun slaapplaats waren gevlogen, (dagelijkse ritueel) zijn we de volgende dag naar St Lucia gevaren..
Het was een tochtje van 34 mijl wat geen straf was met het mooie weer
        
Heerlijk varen in het zonnetje, met op de achtergrond de vulkaan die nu voornamelijk dienst doet als marihuana plantage! Overal wordt het verbouwd! Maar ook vanaf de zeekant was het zelfs duidelijk te zien..
        

Na een 7 uurtjes heerlijk zeilen lieten we het anker zakken in Laborie bay, een open plekje tussen een paar riffen.
 
Een klein plaatsje met weinig toeristen, avonds nog even een achteranker er bij gezet omdat er wat deining dwars kwam.. we hadden een rustige nacht.
Volgende dag wat inkopen gedaan het dagelijkse verse spul. We konden nog een mooie kreeft scoren van een dikke 3 pond!
           

 Daarna ankers op en noord in we zouden even bij de Pitons kijken en misschien een nachtje blijven liggen, maar toen we daar aankwamen werd de aanval van de bootboys al ingezet..
Welcome to Paradise captain!
Geen probleem, kunnen we handelen, maar we kwamen bij de mooring en even verder waren ze aan het heien! Om nou een dure mooring te pakken en in het gestamp van een heimachine te zitten! nee dus...
        
        
Een paar foto's, zeil uitrollen en foetsie... Verder noord in.. Na wat twijfeltjes zullen we hier of zullen we daar even gaan liggen lieten we uiteindelijk het anker 4 keer plonzen in Marigot bay (zat even niet mee), en lagen we eindelijk naar het zin! het is een populaire toeristen baai, niet erg ons ding, morgen even wat bekijken, en een zuidelijk gelegen riviertje opvaren met de dinghy, deze tip kregen we van de Antares.
Daarna gelijk weg van hier..  .
Er varen hier regelmatig grote catamarans met veel héél veel toeristen er op, ze varen even een rondje door de baai en gaan weer weg? De grootste klapper was Columbus die ook langs kwam..
We moesten er wel om lachen hoor.
       
                                     Even rondje baai en weer verder
We zijn nog steeds niet ingeklaard en zijn al weer 2 dagen illegaal op St Lucia.. we vermoeden dat we illegaal gaan blijven en niet gaan inklaren (ssssstt niet verder vertellen)

mooie plekjes
Volgende ochtend nog even naar een zuidelijk gelegen riviertje de Roseau River er stond redelijk wat water in en werd al met al een leuk tochtje, met mooie plekjes.  na een tijdje moest de motor half omhoog omdat we steeds grond raakten maar verderop  lag er een pijp over het water en dus het einde..  Lekker al drijvende koffiedrinkend stroomde we weer richting zee!
redelijke branding
het was een leuke tocht en wat spannend aan het eind want het water was lager en er stonden af en toe flinke golven. maar we kwamen er droog doorheen!  Daarna de rommel opgeruimd motor er af anker op en richting Rodney Bay, de aankomst plek van de ARC  eens kijken wat het hier zo bijzonder maakt..
Het is een mooi beschermende baai, met alle faciliteiten die je kan bedenken voor schepen.. maar ook veel hotels en resorts.. erg toeristisch ook! niet helemaal ons ding.. maar ja we zijn de laatste 1 1/2  jaar ook wel erg verwend! Maar het is ook een mooie gemakkelijke ankerplek voor al die schepen die straks hier aankomen vanaf de Oceaan! goede grond 
leuk speelgoed.
Op de kant wat internet dingen geregeld, zelfs hadden we met de boord pc een goed ontvangst, en alles is weer geupdated..  
                                                              
Conclusie St Lucia!
Tot nu toe vinden wij St Lucia het minste eiland! Moet er wel bij vermelden dat we het binnenland geen kans hebben gegeven! Het mooiste plekje was het eerste dorpje Labourie, rust en een enkele boot, en de laatste rubberboot tocht op het riviertje
Voor de rest kan je bijna nergens ankeren (alleen moorings) op enkele dagplekjes na, zet je koers op een evt. vrije mooring hangt er gelijk een bootboy naast je boot "welcome to Paradise captain" 
You want a mooring? No..we don't, we're just have a look around, oké captain follow mee grmmf... Ze zijn nog doof ook die jochies.. Zelf je boei oppakken zal hier denk niet meevallen! 

Zoals eerder vermeld zijn wij nogal verwend met rustige plekjes weinig boten en geen toeristen industrie! misschien is dit eiland onze overgangsfase.. we wachten het af het is bij ons het eiland waar we het kortste zijn geweest 3 nachten en hebben niet ingeklaard! 
Wij zijn er al op voorbereid dat Martinique geen rustig idyllisch plekje is!
maar je kan er wel veel lekkere dingen kopen!!! we zijn benieuwd...
Tot de volgende blog
Het mooie Labourie Bay zeker de moeite waard










zondag 8 november 2015

Veel wind, erg nat en zelfs koud

Na dat we een tropical wave over ons heen hebben gehad, met stortregens en soms vlagen tot bijna 50 kn wind zijn we na een dagje rustig weer, weer verder vertrokken naar St Vincent
Een nieuw eiland eens kijken wat dat ons brengt.
De avond er voor koelde het flink af, nu moet je niet denken aan gelijk een 20 graden maar een fleece kon bijna aan, de temperatuur gaf nog maar 26 graden aan!
Dat lijkt lekker, het is ook lekker .. maar we hadden toch af en toe een rilling..
Onze laatste nacht was geen pretje, veel slingeren dan had ik liever de harde wind dan lagen we tenminste met de boeg in de deining/wind.
        
                                                Ook weer dolfijnen om de boot..
Na een mooi rustig tochtje kwamen we al op tijd aan in Byahout Bay..
Waar we lekker hebben gesnorkeld en later bij de Batcave.. Een grot waar je zwemmend door heen gaat en na een 25 meter ergens anders uit komt.. 
       

Er waren daar inderdaad vele vleermuizen..  Allen aan het piepen en fladderen.. 
Daarbuiten langs het rif was het echt mooi snorkelen veel vis en mooi helder water en omgeving..
        
          
                                                                  Een donker plekje
        

Na een weer niet heel erg rustige nacht zijn we de volgende dag naar Wallilabou Bay vertrokken, daar is de set van de eerste film van the Pirates of ...
We zijn motorend er heen gevaren er was geen of weinig wind en die 4 mijl viel ook wel mee.
Vlak voor de baai konden we wat spelen met een lokale bootboy, die ons voorbij zag varen en zag zijn kans schoon om hulp aan te bieden met aanliggen.. 
Ik verlegde onze koers richting noord, dat het leek dat we verder gingen hij draaide om en na een tijdje wij ook weer.. Maar dan weer richting de baai, dat herhaalde zich een paar keer.. Hij ging stil liggen en wist het zeker ook niet meer..
Maar in de baai legden we aan bij een mooring, en wilde ze voor ons de achterlijn vastmaken..
Waar hij 20 EC voor vroeg, dan doen we het zelf wel 20 is veel te veel.. Je hoeft alleen maar de lus om de paal te leggen!
         

We kregen een deal voor 10EC omdat hij wel leuk was en we hem een beetje hadden gepest, gaven we hem maar 15 EC 
De invasie van andere bootboys bleef eigelijk uit.. eentje met wat fruit, maar zeiden morgenvroeg willen we wel wat.. 
Daarna de kant opgegaan naar het zwembad! 
Dit was een poel van een waterval(letje) lekker zoet maar niet al te groot, maar het koelde lekker af en het was zoet!
   

Onderweg er naar toe en terug konden we genieten van de mooie omgeving.
Terug bij de boot was het druk in de haven, enkele boten kwamen binnen en de bootboys deden goede zaken, maar wij ook met hun en kochten grote zakken met passievruchten voor maar enkele dollars..  Hij keek ons aan en was duidelijk in een andere wereld, en ik geloof dat zelfs de brandaris zijn pupillen niet kon veranderen!
Maar we hebben heerlijke passievruchten! 
       
                               Veel hulp word er gegeven we zaten er heerlijk naar te kijken

Cumberland Bay 
Vanmorgen waren we al weer vroeg op pad niet omdat het een lange tocht was nog geen mijl, maar dan heb je meestal alle ruimte om te ankeren.. Maar toen we de baai indraaiden was ie helemaal leeg! 
Wat we dus helemaal niet vewachtte... maar lekker rustig toch!
We werden opgevangen door Joseph the fisherman die onze wal-lijn regelde.
Joseph zat al meer dan 50 jaar in het vak.. En was nu al 74 jaar oud al gaf je hem dat niet.. en was met dit werk begonnen in 1953! Hij kan bijna niet meer lopen van zijn versleten knieën (geen geld voor operatie), hij zij: beschouw de boot maar als mijn rolstoel..  hij zal wel meer mijlen hebben geroeid als wij hebben gezeild denk ik!
  
 Natuurlijk had hij ook wat spulletjes te koop van zijn kleindochter, en morgen brengt hij even brood langs.. een aardige man die wij graag wat gunnen.
We liggen voor een paar restaurants waar we Wifi van ontvangen.. benny's restaurant signaal is het sterkste dus daar maar even wat drinken..
        
                                                         Een lange lijn naar de wal
Het leuke hier is het praten met de bootboys ze weten je van alles te vertellen, ook de leuke weetjes..
Er was.. en er wordt nog veel regen voorspeld maar dinsdag middag gaat het droog worden.
En hebben we voor woensdag een hike naar de vulkaan "Soufriere" gepland..
De avonden koelen nu af en toe flink af, zelfs dat we binnen gaan eten gebeurd nu af en toe.
Het koudste hebben we hier gehad in Cumberland bay! Een fris klein windje van de berg af liet het afkoelen naar 24 graden! We vinden het niet erg hoor, wordt vanzelf weer warmer!
Yoghurt, toen wij hoorden van Anita van de Kind of Blue dat ze steeds de yoghurt zelf maakte, hebben we na enige aarzeling ook deze fabricage gestart, eerst wat te dun dan wat te dik maar na enkele dagen experimenteren, hebben we nu elke dag een lekker schaaltje met yohurt..  Yummie!
              En weer een litertje lekkere yoghurt
En een toetjesman dat ik ben, kwam deze nieuwe fase als een geschenk uit de hemel, zo simpel en zo lekker...  (Zou gele vla ook zo simpel zijn) 
Ondertussen weer droger geworden, we hebben veel water opgevangen en zijn helemaal gevuld met zo'n 600 liter, waarvan 310 in de vaste tank.. beter mee verlegen als om verlegen vinden we maar!
Na nog even een middag te hebben gesnorkeld, zijn we ons mentaal aan het klaarstomen voor de vulkaan.. weer een leuke tippel
Soufriere Vulkaan.
Ochtends om 06.00u stonden we al aangekleed op de steiger.. Lange broek geadviseerd omdat we de eersten van het seizoen zijn is het pad wat overwoekerd en zijn we wat beschermd!
We hadden beide een afristbare broek mee dat komt even mooi uit, jammer dat die broeken rond je middel altijd erg krimpen! zal wel door de warmte komen? (Ahum..) maar niet te veel bukken en hopen dat het wat bijrekt..
        
                                                   In de verte de top waar we heengaan..
Deze 1220 mtr hoge nog active vulkaan gaan we beklimmen met een gids "Loki" genaamd, om 6uur 
stonden we al op de steiger. Er zou een Fransaise ook meegaan maar vanmorgen liet ze weten toch maar niet..  (Grrrmmff) Waar we van baalde want dan draaide we voor het volle pond op.. Maar Loki paste gelukkig de prijs aan, hij vond het ook geen steil.. Klo...Fransen heb je altijd gezeur mee..
Maar na een korte busrit liepen we een 2 kilometer over het zwarte zand waar we afsloegen op het pad omhoog, het was gelukkig droog, maar ook bewolkt wat het niet zo onbehouden warm maakte.
Onderweg waren visserlui volop aan het vissen met donkere maan zwemmen kline visjes vanuit zee de rivieren op om groter te groeien in het zoete water, ze heten "tri tri" heb geen voorbeeld kunnen vinden hoe ze er volwassen uitzien, maar het is een delicatesse..alhier, en vrij prijzig
         
                             De gevangen vis van een nacht over..het net is van zeer fijn materiaal
         
                        De visjes waar het om gaat! Glazig en erg klein, bakken, koken whatever.

Na 3 uur zweten waren we boven, langs een niet al te makkelijk pad. Het was wat bewolkt maar konden aan de westkant redelijk ver kijken. In het midden was de vulkaan nog aan het roken, de sterke zwafellucht (rotte eieren) maakte je er op attent dat je wel degelijk op de vulkaan zit..
         
                                        Lekker samen de regenjasjes aan voor de frisse wind
         
                                   Een kijkje in de krater dat grijze recht kokende rommel en as
         
               Samen met Loki onze gids.. Met de vraag heb je nooit eens jeuk op je kop zij hij nee!

Na een half uurtje daar boven, werd het weer tijd om naar beneden te gaan, wat meestal erger is als omhoog omdat het nogal op de knieën aankomt. Joce had er deze keer erg last van en moesten we een paar keer stoppen. Maar op het einde met het rechte pad ging het weer gelukkig beter..
Op het einde weer de schoenen en sokken uit om door verschillende riviertjes te waden, tja dat heb je in deze tijd.. maar het frisse zoete water was heerlijk aan je voeten.. en heb gelijk mijn kop er ook even ingedompeld.. fris je lekker van op..
Het was een mooie tocht, 18 km gelopen, 1000 meter gestegen en gedaald natuurlijk, wel een pittige tocht die toch wat conditie vergt!
Toen we uit het busje stapten voelde het al, al hadden we de vulkaan drie keer beklommen... Erg stijve benen.. Later aan boord lekker aan de koffie, een biertje/wijntje en nog een.. Daarna lekker een warme douche genomen..  Er kwamen een paar chartercats binnen en die hadden een feestje op de kant met een live steelband, niet te dichtbij net mooi het zal vanavond wel niet laat worden!
Een baai vol Tonijn
Het stond al in de pilot maar het is echt zo, het wemelt hier van de tonijn om de boot, niet de grootste maar één visje voor 1 maaltijd. Vanwege de regenval stroomt er veel voedsel met de rivier mee en daar komen ze volgens de lokalen op af. Klinkt logisch..
Een lijntje klein aasje er aan en als we naar de kant roeien of motoren heb je er al weer eentje aanhangen!  
Maar we stoppen er even mee Jocé krijgt al schubben en bij mij lijken er al kieuwen achter mijn oren te groeien.. nu maar weer eens een stukje vlees!
Donderdag gaan we uitklaren en vrijdag is het plan om naar St Lucia te varen..
Maar dat lezen jullie weer in het volgende blog..