zondag 21 februari 2016

Walvissen gespot

We hadden een mooie tocht naar het Spaanstalige eiland Culebra, liggen hier prinsheerlijk in een ingesloten baai, waar de wind en golven niet veel kwaad kunnen doen.

      

Inklaren had weer zijn eigen verhaal, omdat ze graag willen weten waar je bent moet je je telefonisch melden!
Bij aankomst het zeil opgeruimd, dinghy voor elkaar gemaakt etc..  En éven bellen..

        
                                             Geconcentreerd aan het telefoneren.. 
Na een half uur kon ik de verbinding verbreken (bellen via skype) en had telefonisch alle antwoorden gegeven die we normaal bij het inklaren invullen?
Anita en Dick waren in 30 seconden klaar?  Mmmm wat is het verschil?
Maar we moesten evengoed naar het vliegveld, om onze cruising permit (vaarvergunning) even op te halen en dan waren we klaar.....
Je raad het al, daar konden we alles nog een keertje invullen!  Alles stond in de computer, maar moest nog even op papier. Zucht! Maar het was weer een goede oefening voor het spellen van letters, en het was een gezellig vrouwtje.
En bij de immigratie kregen we niet alleen een plattegrond maar ook weer uitleg over het eiland hoe en wat en waar we moesten wezen, toch handig.
Onderweg tijdens het varen zag Joce al wat vooruit.. maar kon het niet thuisbrengen even later passerden we op een 120 meter een andere kant opzwemmende walvis..
We hadden dit hier niet verwacht omdat het maar een 30 meter diep was, geen foto natuurlijk, was ook te ver weg. Maar we komen in de buurt en maken een grote kans omdat het topseizoen is voor de paringstijd en zijn ze hierlangs allemaal onderweg naar de Silverbank. (En als het weer goed is wij ook)
We hebben er zin in. 
Volgende dag werden we wakker in een prachtige omgeving, het was windstil en de zon kwam net op..
Lekker buiten gaan zitten en genieten van het mooie weer..

       
                                                             Wie wil er niet varen?
We besloten maar eens een wasdag te gaan houden! Even zoeken en we vonden bij een apartementen gebouwtje een keurig washok (NO kant van de baai La Surana Apartments..) we konden met de dinghy een paar honderd meter daarvoor aanmeren.
We konden onze was doen voor 2 US per lading en de droger kostte 1 US ! Dat zijn tenminste mooie prijzen, drie volle machines hadden we nodig! Alles weer lekker fris en fruitig...

        
                                                       Het Spaans ontcijferen..
Daarna even een broodje halen, later even wat water geladen met jerrycans..
Water kan je hier krijgen bij het restaurant "Dinghydock" en betaal je 1.25 US per 20 liter, dus valt wel mee.. 
We hadden onderweg de genaker willen hijsen, maar die lag onder in de bakskist en dan heb je er geen zin in...
Maar besloten om die "even"  er uit te halen nu we toch met klusjes bezig zijn.. 
         
                                                        Even.. de bakskist leeg
Maar heeft ook weer zijn voordelen, alles weer op zijn plek en wat we binnenkort in bereik willen hebben ligt weer in bereik!
Zeer vermoeid na deze zware dag genoten we weer van een lekkere sundowner. Daarna naar binnen om te eten, het begon te regenen..
Volgende dag een Golfkarretje gehuurd om het eiland te verkennen, een avontuurlijk ritje om het nogal een gammel ding was. 

        
                                                     We hadden wel lol met dat ding
Maar vooruit we hebben alle kanten van het eiland gezien en zijn tot de 
conclusie gekomen dat het een klein maarvmooi eilandje is.. met vriendelijke bewoners!Nog wat boodschappen gescoord, en morgen nog even naar het strand, daarna de kar weer inleveren..

        
                                                            Er stond een stevige wind.
Na het inleveren van de golfkar, hadden we besloten om te vertrekken, er stond nog wat wind en goed bezeilbaar, dus om 13.00 u vertrokken we uit Culebra richting Vieques onderaan west van Puerto Rico
Het was heerlijk zeilweer en we genoten weer volop..

       
   Na een uurtje riep ik opeens "Walvissen" een paar honderd meter aan bakboord zagen we ze spuiten en klappen met de staart..
De fok ingerold, geipen en er op aan!
We troffen een moeder met kalf, die samen aan het spelen (leren) waren.. Wat een mooie beesten zo dichtbij (na later onderzoek blijken het bultruggen te zijn)

        
                           Het kalf was aldoor aan het springen en klappen met zijn staart en vin.. 
Het is moeilijk schatten maar de moeder ging al snel voor een 16-17 meter door misschien wel groter!
We probeerden er steeds vlakbij te komen maar op een moment kwamen ze naar ons.. Prachtig.. Mmmm hij wordt wel erg groot... Tot dat ze een kleine 5 meter van de boot waren gingen ze (gelukkig) onder de boot door.. Kwam langs ons de boot een beetje te bekijken.
We zeiden al:... hou je vast, want als ie ons raakt?

        
                                Moeder onderwater, het kalf links in beeld boven de moeder..
Na een klein uurtje rond te hebben gevaren, vonden we het welletjes en namen we afscheid..
Wat een mooie en emotionele ervaring is zoiets.. We kunnen ons ook niet voorstellen dat er op gejaagd wordt.
Ze blaasden nog een flinke stoot lucht omhoog, wij zeiden tot ziens en bedankt, leef lang verder prachtig..
        
                                                   Met dank aan de Kind of Blue
Om een uurtje of 5 lieten we het anker zakken in Bahia de La Shiva beschut door een rif en uitkijkend op een wit strand met mooie palmbomen.

        

Na dat we voor anker lagen, eerst even met onze zoon Tjerk een praatje gemaakt, hij brengt een schip van China naar Chili een ruime 10300 mijl en ligt nu op New Zeland iets over de helft, nog een 5100 mijl!
En dan sta je weer versteld van de techniek dat je vanaf je bootje uit de Carieb ff met zoonlief in New Zeland praat..  We hebben weer een mooie dag om af te sluiten!
Volgende dag vroeg op ff zwemmen en na het ontbijt een half mijltje met de dingy zee op naar een rif om even te snorkelen.. Er was minder vis maar wel een mooie natuur, en hebben daar lekker van genoten. 

        

Het water lijkt hier ook wel warmer maar dat zal wel komen omdat het overal erg ondiep is, we varen meestal in een 25 meter water.
Na een mooie strandwandeling (stranden genoeg hier) zijn we vertrokken naar de 2 mijl verder liggende baai Puerto Ferro, wij gingen er van diepte redelijk in, maar de Kind of Blue hadden een 30 cm over 
De passage is wel dieper dan de pilot aangeeft!
Na de passage lig je in een mooie baai omringt door mangroven waar we nog even doorheen zijn gevaren met de dinghy, er waren leuke kruip door sluip door plekjes..

        

Ook hier lagen we met ons tweeën, zonder enig geluid in een wereld van rust heerlijk.
We genieten hier echt van alles ook deze binnenbaai staat bekend om zijn erg vurend water.
Maar het is nu volle maan en een heldere hemel.. en na enig roeren in het water zag je een paar vonkjes.. dat kunnen we op de Noordzee wel beter!
        
                                                 Mooi ingesloten en dus erg beschut

Volgende ochtend een lange tocht van wel 3 mijl naar Esperanza, maar besloten de baai er naast "sunbay" in te gaan.
Sunbay is een grote baai omringt door een groot strand, in de middag de dinghy gepakt en naar het dorpje Esparanza gevaren.
Bedoelong was wat verse spulletjes te kopen maar het doep bestond uit een boulevard, enkele restaurants een bakker die dicht was en wat kajak verhuur..
Dat viel even tegen, we hebben een lekkere lunch genomen en weer naar boord gegaan
       
                          Langs de boulevard lag nog een opknappertje tegen de keien..
Aan boord aangekomen kregen we de ene bui naar de andere gevolgd door een mooie droge avond.
Volgende ochten vroeg op pad we moesten een 50 mijl varen naar Salina Peurto Rico..
Er stond een mooi bries van 18-20 kn en hadden een geweldige tocht, temeer omdat we regelmatig omringd werden door dolle en springende dolfijjnen.
       
       
                                        Het was een feest onder en boven water 
Na dat we anker hadden laten vallen eerst de autoriteiten bellen om te vertellen dat we hier aangekomen waren.. Big brother is watching us!
Hier vanuit maar eens wat dingen gaan belijken.
We liggen beschit tussen de mangroven, en kunnen de boot rustig achterlaten...


 


vrijdag 12 februari 2016

Naar Amerikaans piratennest

Aangekomen in Sopers Bay, gelijk naar de ferry terminal om te horen over hoe en wat met de ferry's.
Maar we hoefden niet te bespreken, wat het even makkelijker maakte.
Daarna naar een restaurant voor de internet vebinding, om daar de ESTA aan te vragen
We hebben een groep gedaan zodat je even iets minder hoeft in te vullen.. Maar uiteindelijk na koffie, een cola en een hamburger met friet waren alle vragen beantwoord en de 28 US betaald..
Wel even lachen welke vragen je moest antwoorden..
        
        
                                     Samen de ESTA perikelen regelen 4 zien meer dan 1
Of je van plan bent om deel te nemen aan terroristische aanslagen?
Nou ja, alles eerlijk ingevuld en afwachten... Daarna moeten we met de ferry naar St Johns om die ESTA te laten stempelen en daarna met onze boot om een cruising permit.. Pffff wat een gedoe.
       
Volgende morgen met de bus naar Road Harbour, volgens de taximan rijden er geen bussen, ja ja!
Maar aangekomen aldaar waren we na een mooie busrit in Road town aangekomen.
        
Maar Road Town viel erg tegen er is geen echt centrum en komt over als een net gebouwd dorp met hier en daar een winkeltje..
Middags weer terug en na controle bleek dat onze ESTA aanvraag is goedgekeurd.. Jippie....
Volgende dag dus met de ferry naar Cruz Bay en onze visa activeren! Een leuk tochtje van 7 mijl waar we na een klein half uurtje zouden aankomen.
        
                                    De gang zat er lekker in, met een 23 knopen! 
We hebben voorheen met onze cat zeilend de 25 knopen eens gehaald, nu zagen we pas hoe hard dat eigenlijk is!

Door beveiligingspoortjes security control. Bij de USVI door de douane etc.. Vingerafdrukken van alles vingers! fotootje stempeltje en klaar. En werden welkom geheten in Amerika!
Wat rond gelopen hier en daar een souvenirswinkeltje in en een lekkere lunch.
Er was ook wat te vieren en waren er verschillende optredens op een pleintje..
      
       
      
    Het lijkt wel of onze trommelaar andere plannen had voor vandaag!

En weer naar de boothalte.. En weer terug naar Cruz Bay Tortola waar onze boot lag.
Al met al was het goedkoper maar je moet er wat voor doen...
ESTA aanvraag  14.00 $, ferry 55.00 $, haventax BVI 20.00 $ en USVI 8.00 $ bij elkaar 97.00 $ een Visa kost 160.00 $ maar 10 jaar geldig! Deze ESTA 90 dagen.. Voor ons genoeg.. Volgende keer zou ik toch een visa overwegen..
Bij de boot aangekomen waren we lekker gaar van al het gedoe, in en uitklaren stempel hier en daar en een lawaaiige ferry.
Aan boord lekker uitzakken en werden we verrast door een dolfijnen moeder met jong, was weer een tijd geleden zo bij de boot.. mooi hoor.
En hadden we ondertussen een lekkere sundowner in de kuip tot onze beschikking
       
Vandaag een extra klusje, we houden steeds fotoboeken bij via de Hema, nu komt er nieuwe software en kan niets meer met de oude worden verstuurd!
We hebben weer 2 albums klaar en moeten met de laptop naar de wal toe.. anders moet dat allemaal opnieuw! Maar.. De internet verbinding is hier van dien aard dat het bijna niet te doen is, en de batterij van de laptop ging ook nog leeg (zo langzaam is het en geen stroom bij de hand)  Morgenochtend vroeg nog één poging om in iedergeval er maar 1opgestuurd te krijgen.. De andere heb ik al opgegeven en zal opnieuw moeten worden gedaan...
Wel balen hoor, weer veel werk! 
Volgende ochtend om 07.30 zat ik al weer een nieuwe poging te doen in het lege restaurant, en zowaar we hebben er 1 kunnen versturen..
Daarna uitklaren en ankerop.. maar eers nog even wachten op een buitje!
       
Na een onstuimg tochtje van 16 mijl (korte steile golven) lieten we het anker zakken bij de hoofdstad van St Thomas  (USVI) Charlotte Amalie.
         

Er lagen 3 cruiseboten naast ons afgemeerd voor de rest ruimte en ruimte zat hier..
Het inklaren ging heel relaxed, we hadden de gedachten in ons hoofd hoe schandalig je op de Amerikaanse vliegvelden wordt behandeld.. Het kon dus alleen maar meevallen!
Maar de dame die ons hielp was tot nu toe de meest vriendelijke die we hebben gehad.
Alles werd rustig uitgelegd, waar je hier en daar wat spullen kon kopen, welke telefoonkaart en ga maar door..
       

Daarna een pilsje op het terras, Charlotte Amelie is een leuke stad, de oude Deense pakhuizen van vroeger stonden er nog en de meeste waren gerestaureerd en omgetoverd naar winkeltjes, restaurants barretjes etc.. Was leuk door de nauwe steegjes te lopen
    
Het vervoer is hier super, je maakt gebruik van de "one Dollar bus" die regelmatig voorbij rijden dus lang wachten is er niet bij.
       
                                                            De One Dollar Bus
Simkaartje geregeld zodat weer online zijn aan boord met AT&T hebben we internet op de USVI, Puerto Rico en Amerika zelf..
Gelijk 5 gig genomen en kunnen we voorlopig vooruit!
       
                                                              De 99 steps...
Volgende dag nog meer site seeing, de 99 steps, waar we in een gedeelte kwamen waar vroeger een piraten nest was, mannen als Black Beard en Jack sparrow, Long John Silver en meerdere huishielden, vanuit een uitkijktoren (de originele) konden zij  en wij dus nu ook de gehele baai overzien..
       
                                                         Vanuit de uitkijktoren.
Daarna werd ons een verhaal verteld van de beruchte Black Beard, die ooit 19 vrouwen heeft gehad!
Op 38 jarige leeftijd werd gedood en zijn hoofd werd gespiest op een ingang van de baai wat nu nog Pirate point heet.
       
                                                        Hij kon het mooi vertellen hoor
Andere gedeelten van de stad verder bekeken, een leuke plek om een paar dagen te vertoeven.
Vreemde aan deze eilanden is dat alle sturen in de auto aan de linkerkant zitten, we hadden verwacht dat hier rechts werd gereden, maar het verkeer rijdt hier links!. 
Dit heeft weer te maken met dat het vroeger een Deens eiland was, en vroeger reden ze in Denemarken ook links!
Eind van de middag zijn we uitgeklaard en gaan we morgen weer verder naar Culebra één van de eilanden van Puerto Rico.
Anne Bonney één van de twee bekende vrouwelijk piraten
Door de tegenstander af te leiden (zie foto) kon ze hem verslaan
Het vlees is zwak zogezegd.

                                                               En een bekende!
                                       
        

















zaterdag 6 februari 2016

Verder BVI's

Volgende ochtend verhuist naar de algemene ankerplek, bij Annegada, omdat de zee nog al rommelig was.
Om 09.00.u in de morgen hadden we al 23 charterbootjes zien vertrekken, dus ruimte was er!
Even ankerop en verplaatsen.
       
We vonden een paar mooie plekken aan de zuidkant van alle moorings, die door bijna alle charters (moet) worden gebruikt!
En lagen lekker rustig en keken op de drukte neer. Later even aan de kant rondneuzen en hebben samen met Anita en Dick een rondtoer gedaan over het eiland. 
       
                                                    Mooie plekjes genoeg!
Langs het (grote) binnenmeer met flamingo's! aan de bovenwindse kant bij mooie stranden, en onderweg kregen we een hele uitleg over het eiland wat het allemaal tot een mooie rit maakte.
Ook kwamen we bij een project waar Iquanas (soort grote hagedis) werden gehouden. 
       

Van jong tot een jaar of twee, daarna worden ze weer vrijgelaten! Dit omdat door een vrij grote kattenpopulatie er veel kleintjes worden opgevreten, en de populatie was drastisch terug gelopen.
Deze hagedis komt alleen op dit eiland voor en op de NW zijde van Puerto Rico!
       
                                                               Achterop de pick-up!
Volgende ochtend even langs het wifi punt lekker onder een boom zittend mail opgehaald, blog uploaden, krantje etc.. Een mooie werkplek!
Daarna het anker op en weer terug naar de eerste ankerplek. Natuurlijk i de wind gedraaid en hebben we weer tegen wind, maar met 7-8 kn kan je beter aan de wind dan voor de wind varen..
Daar lagen we goed beschermd! er wordt voor zaterdag veel wind en squels voorspeld dus even schuilen! Met 55 meter ketting op 12 meter water en zandgrond mag ie van ons komen, vooral de regen dan kunnen we de tanks weer optoppen! 
Met aankomst hadden we een leuke verrassing, voor ons lag de "Stad Amsterdam" even vlak langs gevaren, wat is het toch een mooi schip..
       
Volgende dag eerst even de kant op bij de "Bitter end Yachtclub" volgens de pilot een maritiem dorpje.
En inderdaad alles wat erg nautisch, je kon er alle soorten zeilbootjes huren, winkeltjes, een kleine (dure) supermarkt, restaurants, duikclubjes etc.. Verderop was het resort met mooie apartementjes aan een erg gecultiveerde strandomgeving met geharkte zandstranjes geknipte grassprietjes etc.. je kan hier je centjes wel kwijt.
       
                                                             Leuke apartementjes..
       
                                                         Met je eigen parasolletje
Maar overal vrij wifi wat erg makkelijk was. 
Nog even wat water bijgeladen, we lagen voor de deur en dat was weer goedkoper als in St Maarten? Snap jij het nog.....
We hadden een zuinige week van water en hebben slechts 55 liter gebruikt in een week tijd..  Uit onze tanken doen we douchen, (nee, we stinken niet) koffie en thee zetten, klein wasje doen en koken..
Als we water drinken doen we dat uit de 5 liter flessen.
En natuurlijk spoelen we ons af met zoet regenwater wat we nog steeds opvangen
Maar mooi dat we zo zuinig kunnen doen.
De voorspelde wind is niet gekomen, de trog is opgelost en alleen krijgen we komende nacht nog wat regenbuien.... Waarvan er vandaag ook een flinke overtrok..
       
                                                   Kleurd mooi bij het blauwe water
Vandaag verder naar Trellis Bay, "de place to be"  na een mooie maar helaas korte zeiltocht 
Waren we al weer na een paar uurtjes ter plekke
        
In de gids stond dat je er op tijd moest zijn omdat de baai nogal druk was, en dat was ook zo
Er doorheen varend was er geen ankerplek te vinden.
Alles was volgegooid met moorings! En we hadden ook geen zin om een 30 dollar er aan uit te geven!
Maar na verder te zoek hadden we toch een krap! plekje gevonden met een halve meter onder de kiel lieten we het anker zakken.. mmmmm we gaan wat op Fransen lijken!
        

Het is inderdaad een leuk plekje maar wat een boten.. maar vooruit, we hadden onzelf beloofd er niet over te zeuren zo is het hier nu eenmaal!
Er overal grote schermen bij de restaurants op de kant, vanavond is de "superbowl"  de football wedstrijd van het jaar, de Amerikanen waren door het dolle heen.. maar ja dat zijn veel Hollanders ook als er voetbal is!
        
We vergelijken de BVI's een beetje met het IJsselmeer! natuurlijk is het hier warmer en mooi helder water, maar betreft de zeilboten maakt het niets uit. Vanaf 08.00 tot 10.00 in de ochtend is er een massale uitvaart vanaf alle baaien..
Veelal motorend anders moet je die zeilen weer hijsen etc.. En volgas, (over het algemeen kunnen ze hier maar twee standen.. volaan en uit!) want dan ben je weer vlug op de volgende plek en ben je zekerder van een plaatsje dicht bij het restaurant of bar!
Zo kijkend over het water zie je de af te leggen route afgebeeld als een sliertje boten.. Zoals b.v. Enkhuizen-Stavoren.. 
Voor de rest.. een mooie zeilomgeving met de trade winds maar niet de golven!
Alleen jammer van alle moorings die het ankeren moeilijker maken.
Voor we vertrokken kwamen we nog de Garfroche tegen, een Amerikaans echtpaar die we al in de Spaanse Ria's hadden ontmoet! Even een kort weer bijpraten.. Toch weer leuk.
        

De volgende dag even een vers broodje gehaald met wat vlees en weer weg van hier naar Jost
Van Dyke eiland, genoemd naar de enige Nederlandse Kaper..
Onderweg kwamen we langs White Bay, een mooi plekje en besloten de spijker hier maar even te laten zakken.
Na de volgende dag wat te hebben gesnorkeld, zijn we ankerop gegaan.
Maar moesten nog even Dirk en Anita assisteren met een groot stuk koraalsteen aan de ankerketting!
        
Bedoeling was om even langs Brewers Bay te gaan (Tortola) volgens de gids de mooiste van de BVI's, maar teveel swell was er, en lagen we avonds bij Little Jost van Dyke! Ook niet verkeerd hoor..
       
                                                                  Onze ankerplek
Waar we weer in het superblauwe water mooie ansichtkaartplaatjes konden maken.
Volgende dag even met de dinghy rondvaren en een loopje naar de "Bubbly Pool" een pool waar met de golven bruisend zeewater naar binnen wordt gestuwd (mooi plekje Antares) 
        
                                                            Hier komt een dikke golf...
       
                                            En hier rold ie naar binnen, een leuke ervaring!
Nog even op een uitkijkplekje gezeten starend naar de machtige golven en verder dromend over de komende mooie bestemmingen... Morgen maar eerst even een ESTA regelen zodat we verder kunnen.