Gelijk de volgende dag een taxi genomen naar het bezoekers centrum..
Het wordt een Amerikaanse dag wat we toen nog niet wisten..
Aldaar na al weer verschillende aligators te hebben gepasseerd die in de slootjes langs de weg lagen.
Het was weer een tijd geleden dat we in zo'n lekkere auto hebben gereden.
Na de tickets te hebben gekocht (we hadden korting omdat we 55+ waren)
Begon het park voor de opening met het volkslied.
We wisten dat ze dat wel serieus namen maar letterlijk iedereen stopte met wat ze deden en gingen in de richting van de vlag staan! Waar je wel wat kippevel van kreeg, het is trouwens een mooi lied.
Rechter hand op het hart..
Gelijk daarna liepen we een als een astronaut verklede man tegen het lijf en grepen hem vast voor en foto!
Het was nogal een zwaar pakje op zijn rug dachten we hij zakte een beetje door zijn benen.
En nu we toch foto's aan het nemen waren kon er nog wel eentje bij. Het was trouwens een uitwisseling van camera's om even een foto van jezelf te nemen
Het eerste kwamen we al aan bij de tenstoonstelling van het ruimteveer Atlantis die na trouwe dienst was tentoongesteld en kon bekijken. Daarvoor kreeg je alle uitleg over de ontwikkeling van dit type ruimteveer en hoe alles tot stand was gekomen erg interessant. Ook erg indrukwekkend toen we ook ineens recht voor hem stonden, gewoon de echte en geen namaak. En realiseer je ineens wat deze astronauten hebben gepresteerd met dat vliegtuig.
Na dat alles kregen we al wat honger en besloten we maar even een lunch te nemen.
Zoals gezegd het begon al Amerikaans te worden, keuze uit worsten, hamburgers, varkensbouten en sandwichen met een grote beker met Cola of iets anders..
Je kreeg wel waar voor je geld we aten het eind van de middag nog! de vette hap.
Affijn een bezoekje aan de imax cinema was erg leerzaam en daarna een toer met de bus langs de lanceertorens.
Je kon er niet al te dichtbij komen omdat het nogal erg beveiligd is!
Ook de wagen waarop de raketten en ruimteveren vervoerd werden was te bezichtigen, en deze werd aangedreven door 4 zware motoren met rupsbanden het gevaarte was een 43 meter breed en voor 1 landmijl (ca. 1600 meter) werd er een 350 gallon diesel doorheen gestookt het reed over een grindpad.
De landingsbaan hier is de langste van de wereld (ca. 3.5 mijl) (Amerika) en is gemaakt van zeer duurzaam beton omdat het grote krachten krijgt te verwerken omdat een shuttle met een hoge snelheid en erg hard land. Het beton werd automatisch gemengd door een machine die continu de vochtigheid meette en daar de mengverhouding op aanpaste. Over al die jaren is er zelfs nog geen haarscheurtje in te vinden (zeggen ze)
Aangekomen bij een grote hal waar alles over het Apollo tijdperk was te vinden
En een heuse Apollo raket hing aan het plafond
Natuurlijk moesten we even gewichtloos zweven..
Het kon allemaal niet op, maar zonder dolle het is zeker de moeite waard en erg leerzaam ook. Wat ze vooral nu bezig houd is een bemande vlucht naar Mars! de grootste problemen zijn proviand voor die periode mee te nemen, en een goede brandstof te vinden om de ca 3 maanden durende vlucht zo kort mogelijk te houden en het gewicht de ruimte in te krijgen..
Na veel andere dingen te hebben gezien waaronder in een simulator waarin je een start kon meemaken-voelen raakten we later weer in de Imax voor een net uitgekomen 3D film van de aarde gemaakt vanuit de ruimte.
En omdat we nu toch op de Amerikaanse tour waren
Gingen we ons er ook maar naar gedragen......
Om 6 uur avonds reden we terug, eigenlijk konden we nog langer maar het was wel genoeg zo..
Volgende dag wat rondgehangen in de buurt een lekkere lunch gedaan bij de familie van ZZ-Top
Stoere en Imposante figuren maar erg aardig en het was erg lekker!
Voor de rest wat diesel geladen wasje gedaan even lekker doorweken onder een warme straal in het douchegebouw wat de fitheid niet bevorderde, en dus moeite had wakker te blijven... zittend onder de veranda van de jachthaven..
Overigens is wassen hier in Florida wel erg goedkoop een volle load $ 1,50 en drogen $ 0,75!
Dat scheelt nogal met de Carieb!
Bezoek gehad van wat dolfijnen en een paar zeekoetjes gepasseerd.. Een leuke gezellige haven is het hier..
Dinsdag weer verder noord.
Vandaag weer genoten van alle dieren onderweg, je kom hier ogen te kort.
Zeekoeien, dolfijnen, ibissen, aalscholvers, flamingo's, dolfijnen, pelikanen, witte reigers, visarends en vandaag zelfs een zeearend en ga zo maar door was weer een mooie dag.
De zeearend zagen op de laatste mijlen, opvallend verschil me de visarend is dat het een joekel van en vogel is helaas geen foto.
De "Kind" liep nog even aan de grond! en een net voorbij varende Amerikaan was hun dankbaar! Thank you for pointing the shallow! riep hij hun lachend toe. Maar even later waren ze weer los, het zijn allemaal zand/modderbanken.
We hebben vandaag 43 mijl gevaren en lieten het anker zakken bij Daytona Beach.
Tussen een paar bruggen.
Een ankerplekje is wat lastig te vinden hier en geraak je regelmatig je net buiten de vaargeul op voldoende diepte.
Met zelfs een dolfijn er op!
We liggen voorbij de Daytona Beach main street bridge net voor een andere hoge brug.
Mooi beschut want we krijgen een briesje en de vooruitzichten voor morgen zijn veel regen en onweer...
Niet iets waar we zin in hebben maar we zien wel.
Eind van de middag genieten we weer van de ankerbioskoop, dolfijnen en zeekoeien zwemmen hier gewoon langs je heen, het wordt bijna gewoon.
Vandaag slechts 3 bruggen die open moesten de andere 4 konden we onderdoor.
Naar St Augustin.
St Augustin is de "Nation's oldest City" en zullen er wel een dagje blijven hangen om het e.e.a. te gaan bekijken.
Vandaag ook weer zo'n 44 mijl op het programma en we begonnen om 8 uur in de ochtend met stroom mee over de Halifax River.
De eerste helft viel mee maar na de middag stroomde het ook van boven! Het front kwam over met een harde wind en veel regen!
Het was weer een tijd geleden dat we regen hadden gehad, met de NW wind werd het er ook niet warmer op , en stond ik met een zeiljas aan achter het roer.. Joce zat lekker beneden en deed zelfs de ventilator aan omdat ze het warm had! er is verschil.
Het was ook een mooi gebied om te varen alleen jammer van het weer.. De laatste mijlen voeren we als het ware door de waddenzee met rondom droog gevallen banken!
En zagen we hier voor het eerst een rose lepelaar! Die hadden we nog niet eerder gezien.
Na 44 mijl en 8 bruggen waarvan er drie open moesten, meerden we af aan een mooring bij St Augustin.
Het was druk mooringveld en was het even zoeken naar onze mooring die ons werd toegewezen..
Maar het lukte.
Ik heb het misschien al eerder vermeld maar de mensen die hier varen zijn uiterst galant! De snelle boten nemen rap gas er af als ze je zien, roepen je op als ze je passeren, waarschuwen je op tijd als er wat vreemds aan zit te komen op je weg..
Hier kunnen ze in Nederland nog wel wat van leren..
St Augustin..
Gisteravond flinke onweer gehad, de hele mooringplek was af en toe verlicht! En natuurlijk ontbrak de regen ook niet, en zijn alle lijnen aan dek weer heerlijk zacht.
Met de bliksems was alles verlicht in de nacht.
Het koelde ook erg af, in de nacht we werden er alle twee wakker van en werd dus de al bij de hand liggende donsdeken in bedrijf gesteld.. Dat was weer een tijdje geleden. In de ochtend lazen we op dethermometer 14 graden af poeh.. dit is wel een erge snelle overgang, hoop dat de noorden wind snel weer weg is en daarmee de koude ook!
Gelukkig in de ochtend was er weer een blauwe hemel
Een uur of 10 met de dinghy naar de kant.
En begonnen we aan ons loopje, we hadden al snel gezien dat het een leuk stadje is, opgebouwd door Spanjaarden een mooie tijd geleden..
Het is ook niet voor niets de oudste stad van de natie! We liepen eerst lang het fort dat afgebouwd was en vervangen omdat de oude ervoor geheel vanuit hout bestond. Het was gereednin 1558
Daarna verder het oude stadje in, en gelijk liepen we tegen hetboudste schoolgebouwtje van heel Amerika op!
Zal ondertussen we een paar nieuwe planken hebben maar toch leuk, het werd al redelijk druk met toeristen, en schoolklasjes die keurig bij hun leider bleven en alle uitleg kregen en zo staken wij ook wat op!
Verderop kwamen we bij het college gebouw van de stad wat vroeger het Ponce Leone Hotel was, dit fraaie gebouw was gerstaureerd en naar origineel teruggebracht, met hele mooie details.
Het is een erg leuk stadje met vele kleine steegjes met allerlei winkeltjes.
We erg toeristisch maar daar moet je even doorheen kijken het is natuurlijk te verwachten.
Zo kwamen we bij een Panama Hat winkel terecht.. waar we even zoet waren met passen etc..
Nu heeft Joce op een tweedehands markt op Cariacou een hoedje gekocht voor $ 4.
Deze had ze veel op en mee! Het mee was het probleem ze vouwde hem op en douwde hem dan in de tas.
Nu zat de hoed in mijn rugzak en vroeg aan de eigenaresse iets over deze hoed en dat deed ik terwijl ik hem uit de rugzak trok!
Toen ze dat zag dacht ik dat ze neerstorte Stop, Stop.. Riep ze ik keek haar verbaast aan dit wil ik niet zien zij ze, ondertussen had ze de hoed uit mijn handen gerist!
Hoe kan je dit doen, oprollen in een tas proppen?!! Ze liefkoosde hem nog maar stond er hoofdschuddend bij.. en wij verbaasd natuurlijk.
Wat erg.. Dit is the tru Panama hat! En liet ze zien wat voor kwaliteit het was en daarna keken we naar een vitrine waar ze achter slot en grendel lagen we moesten er wel een beetje om lachen..
Maar Joce kreeg een aardig standje van haar, dat dit niet kan de prijskaartjes begonnen bij zo'n 100 $
Oeps.. Maar Joce heeft nu een nieuwe hoed (niet zo'n hele dure) en wij hebben haar de oude gegeven waar ze heel blij mee was om als voorbeeld te laten zien en kreeg een plekje op de vitrine!
We kregen een leuke korting op een nieuwe en Joce een les hoe je er mee moet omgaan, hopen dat ze het onthoud.
Ook kregen we een kaartje van haar en moest haar een foto sturen van de hoed na een klein jaartje als bewijs dat ze er goed is mee omgegaan.
Verderop kwamen we nog langs een mooie kathedraal die we even van binnen hebben bekeken.
Op weg weer naar de boot nog even wat spullen kopen wat in Amerika niet altijd meevalt omdat alle grote supermarkten meestal buiten de stad staan.
Maar na een tochtje over de "Bridge of Lions" hadden we wat gevonden..en kunnen we weer een paar dagen vooruit.
Weer aan boord even gedouched wat foto's geupload met het snelle internet en weer de dinghy opgeruimd.
Morgen verder richting Jacksonville, het is maar 30 mijl en gaan het in tweeën doen omdat we toch even moeten wachten op beter weer.
Van Jacksonville een 120 mijl buitenom naar South Carolina..
Maar dat lees je in het volgende blog..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten