Zingende vogels, 220 kg schildpad en de gevangenis van Papillon.

Je zou zeggen dat de stoere macho's de breedgeschouderde Surinaamse mannen met een mooie Surinaamse vrouw loopt te paraderen, maar nee dat is niet het geval.

Hier in Suriname hebben ze een andere grote passie, het houden van zangvogels..

Berentrots op "hun" vogeltje

Ze lopen dus van de vroege avond tot in de avond met hun vogeltje in hun kooitje langs de straten te paraderen!

Meestal een zwarte dikbekvink (lokalen noemen hem de Twa Twa) en deze zingt inderdaad soms de oren van je kop af! Door het vele vangen is de vogel een beetje zeldzaam aan het worden maar dat is weer een ander probleem!

Het vogeltje wordt meestal jong aangeschaft, (ook al gekweekt) en daarna proberen ze hem sociaal op te voeden. Maar de rijkere mensen kopen hem gewoon, maar dat wil niet zeggen dat als hij goed is bij de oude eigenaar, dan automatisch goed is bij de nieuwe!

Met zo'n vogeltje ontstaat een speciale band tussen het baasje en de vogel.

Morgens vroeg wordt hij even voor het huis in de buitenlucht gehangen, dit omdat hij zijn collega's kan horen en daar leert het vogeltje zingen! Zo gaat ie mee de rest van de dag op de fiets, op de brommer, in de auto, naar de supermarkt, naar de stad,het vogeltje gaat altijd mee!!

Ook wordt er muziek voor gedraaid of zelf gespeeld!

Zo spraken wij iemand die doet het echt voor hobby, koopt/vangt een jong vogeltje voed hem op en vind het dan weer leuk om hem met een beetje winst te verkopen.. Maar dat lukte niet altijd om dat hij van die vogels is gaan houden en je verkoopt ook je kind niet toch!:) en daarom had hij op de markt 5 kooitjes hangen! Hij was zelf dus ook vrijgezel!!

Er is veel geld mee gemoeid af en toe, en worden er bedragen van €20000 tot € 30000 genoemd, ook niet verwonderd dat er af en toe een vogeltje wordt gestolen.

Het vogeltje hangt ook vaak voor de deur, of aan de speciale kooipaal, als er vreemden komen kan de eigenaar dat ook horen aan zijn gefluit!

Elke zondagochtend wordt er op het onafhankelijk-plein zo rond 08.00 u. In de ochtend geshowd en wedstrijden gehouden.

En dat wilden wij natuurlijk even zien, wel vroeg er uit, maar wel lekker rustig op de weg zullen we maar zeggen.

En inderdaad het was best de moeite waard al die vogeltjes met hun eigenaren. Bij een wedstrijd worden er 2 kooien naast elkaar op de steun gezet, en vervolgens door 2 onafhankelijke mensen op een aan de zijkant geplaatst bord de score bijgehouden.

Wie het meeste keren fluit in 15 minuten.

Ook hier wordt er met weddenschappen en winnen veel geld verdiend.. Al met al weer een hele bijzonderheid, en leuk om te beleven. 

lekkere?? krabben

Na deze bezienswaardigheid zijn we gelijk naar de Tulip doorgereden een grote supermarkt met veel lekkere Nederlandse producten.. Het was zondag, en dus lekker rustig op de weg  toch!

yesss

Tja, tot dat we stapvoets met de auto door de straat wandelden in een heeeele lange rij want er was een grote markt en iedereen wandelde met de auto langs alle kraampjes en deden ook hun boodschappen jawel zittend in de auto maar gelukkig niet iedereen..

Middags weer op de boot met een mooie score, speculaasbrokken, gele vla yoghurt en Enkhuizer Jodekoeken!

De dag kon niet meer stuk.

gered door richie.. niemand had kabels!

Woensdag zijn we samen met de Antares crew, Walewijn, Hedda en kleine Quirijn op weg gegaan naar Galibi, een groot natuurgebied met één van de vele plekken waar de grote schildpadden aan land gaan in de nacht en hun eieren in het zand leggen.

Eerst ging de tocht naar Paramaribo waar we ons op tijd moesten melden, maar onze Walewijn die van gezellige muziek houd had de radio aan laten staan en gingen we iets later dan gepland richting stad maar we waren nog op tijd en aldaar stapten we op een busje dat ons naar Albina bracht het meest oostelijkste plekje in Suriname aan de Marowijne rivier die Suriname en Frans Guyana van elkaar scheidt.

Onderweg werd het e.e.a. allemaal uitgelegd door onze gids Imro, ook werd ons onderweg verschillende wetenswaardigheden over de aldaar levende bevolking verteld waar we onderweg langs reden.

een mooie nagedachtenis

Verder hadden we een korte stop in het plaatsjeMoiwana waar het leger van Bouterse vroeger op zoek was naar de vermoedelijk daar verblijvende Ronnie Brunswijk..

En daar 38 burgers doodde omdat ze tegenwerking gaven, hiervoor was een groot monument opgericht (Moiwana monument) die elk omgekomen slachtoffer uitbeeldde..in rang grootte en leeftijd. Erg indrukwekkend en we vonden het een heel mooi en duidelijk monument.

Ook nog even een ontbijt stop gehad, en met een meegebracht brood en beleg konden we zelf even een broodje smeren.

Aangekomen in Albina moesten we nog even wachten op de boot en konden daar even wat eten en wat rondlopen Albina was een rommelig dorp waar taxi's en veerbootkorjalen de hoofdrol speelden, de bevolking was soms wat nors en opdringerig en soms brutaal! Maar niet iedereen natuurlijk.
vroeger voor de binnenlandse oorlog was Albina een mooie bruisende stad de 2e stad van Suriname, dit duurde tot 1980 en is het verwoest door het jungle commando van Brunswijk.. toch raar dat ze beide nu in de regering zitten??

Hier vinden een tussen de 50 en 100 ritjes de rivier over plaats, dus een drukte van jewelste, ook is er een parkeerplek waar alle taxibusjes staan die tussen Paramaribo en Albina rijden, en vanwege de concurrentie is de sfeer daar soms grimmig daar  ( lijkt Amsterdam wel) 

Toen onze boot er was zijn de spullen ingeladen en binnen een 15 minuten waren we onderweg.

Na een 1,5 uur kwamen we aan in ons dorpje eigenlijk zijn het twee dorpen maar zijn samengevoegd en fungeren als 1. Cristaankondre en Langamankondre

Daar werd onze slaapplekken aangewezen simpel en eenvoudige maar schone kamer.

Geen stroom maar tussen 7 en 11 u avonds draaide er een generator.

Na even te hebben gezeten en wat bijgekletst met de andere gasten we waren met zijn 8 ten, gingen we met een andere gids het dorp bekijken, deze stelde zich aan mij voor met: ik ben Nico! Niet beter wetend noemde ik hem zo maar na een keertje roepen bleek het Bonito te zijn.. ach je die foutjes komen meer voor.. Bonito zou ons verder begeleiden in deze omgeving.

de kleuterklas

In het dorp vertelde hij ons alles over de gebruiken en rituelen, en de nog steeds toegepaste mierenproef daar, en dat ze zelfs oorspronkelijk uit de Carieb vandaan komen, na een reis  op de vlucht voor honger en ziekten.
(Karaïben indianen)
Ook over de projecten waar ze aan werken en daarbij staat gelukkig op één de vervuiling.. En werd er over verschijningen en toevalligheden verteld..

waar vind je een school met dit uitzicht?

En kwamen we er achter dat er geen bijgeloof bestaat!  het is gewoon waar!...
Later werden we langs de school geleid, en konden overal binnen kijken, vreemd dat alles gewoon toegankelijk is terwijl het dicht is.. moet je in Nederland niet proberen.. de school en de kerk hier is tot stand gekomen door een missionaris

19.00 u gingen we eten ze hadden gelukkig zelf ook een generator, want de ene van het dorp had geen diesel!

Om 21.00 gingen we op pad richting de stranden aan de Oceaan kant.

Van te voren werden we op wat regeltjes gewezen. Niet! flitsen, niet met licht in zijn ogen schijnen niet lastig vallen of aanraken als hij uit het water komt. Als de schildpad wat ziet gaat ie weer terug naar het water en als hij erg geschrokken is en hij heeft veel drang om te leggen legt hij ze in zee, en zijn ze allemaal verloren!

sporen in het zand

Na een onstuimig ritje van een 20 minuten konden we al vanuit de boot eentje het strand op zien gaan we voeren verder en lande aan op een strandje verder.

De gidsen gingen eerst vooruit kijken en zoeken en kwam ons later halen

Eenmaal op het strand werd ons wat uitgelegd en plots kwam vlakbij ons een grote schildpad het water uit en kroop met zijn grote logge lichaam het strand op.

Elke 5-6 meter zag je hem ook even rusten!

We moesten stil blijven staan om hem niet te laten schrikken, wat een joekels waren dit zeg!!

Toen hij boven aan het strand was liepen wij naar beneden langs de kant om met een boog er omheen naar een andere te gaan die a bijna aan het eieren leggen was.

Het leggen bestaat uit 7 fasen, het stand op, een geschikte plek zoeken, een kuil maken, eieren leggen gat dicht maken, gat camoufleren en weer terug naar zee.

Tijdens het leggen is ze helemaal in trance en hebben we de gelegenheid er bij te komen, en foto's te maken en zelfs aan te raken.  Ze hoort, voelt en ziet niets meer.

 eieren leggen

Onze dame was begonnen te leggen in het gegraven gat. Zo dichtbij is het wel een heel groot beest, dankzij de bijna volle maan hadden we goed zicht op het strand maar ook op het diertje zelf.

In het gat lagen al verschillende eieren  ze leggen er tussen de 90 en 150 eieren per leg-beurt en komen na een twee weken weer eens terug om nog een nest te maken.

Wat een geweldig mooi gezicht hoe zo'n groot log beest dit allemaal doet!

Toen ze klaar was na een tijdje maakte ze eerst het kleine diepere gat dicht met haar achterpoten. Na dit gebruikte ze haar voorpoten ook en ging ze verder door het gat te camoufleren voor het oog van anderen.

Toch zijn er nog steeds mensen die ze rapen en verkopen, en daarom is er continu controle door parkwachters!

Maar niet alleen de mensen vormen het gevaar ook de wasbeer,luipaard en andere roofdieren.

Hier was een luipaard geweest, die er al vele had gedood en is toen opgespoord en neer geschoten, hij beet ze dood en nam een hap en ging naar de volgende..en na een 8 tal schildpadden werd deze beslissing genomen.

De schildpadden keren altijd terug naar dezelfde plek waar ze zijn geboren om weer eieren te leggen.

Deze werd geschat op een 90 jaar oud en ze kunnen zelfs een 150 jaar oud worden en blijven actief met leggen!

Onze had een lengte van ca. 1,25 mtr. en werd geschat op een 220 kg. Ze behoord tot de groene schildpadden ook bekend als de "soepschildpad", maar deze naam willen ze liever niet meer gebruiken.

onder de klamboe

Na het leggen gaan ze weer op pad en komen na een 3 jaar weer terug om weer op de zelfde plek te leggen, op het land zijn ze log maar in het water kunnen ze een 2000 km (1111 zeemijl) per week afleggen! mm da's bijna.sneller als wij!! een kleine 160 mijl per dag.
De Leatherbag schildpad komt vanaf eind april hier op het strand.
en moeten we helaas missen, maar krijgen een goede kans straks op Trinidad! ook de jongen stonden op het punt van uitkomen.. 
we hadden voor deze extra geen geluk! Maar waren natuurlijk wel dik tevreden.

Na deze belevenis gingen we weer vol met indrukken terug naar onze lodge en na wat drinken en ervaringen uit te hebben gewisseld gingen we om een uur of 1 naar bed.

Na het ontbijt de volgende ochtend kregen we nog een mooi verhaal van onze gids over de rituelen van een meisje en jongen als ze volwassen worden word, en iedereen hing weer aan zijn lippen. Erg indrukwekkend allemaal, hij kon geniaal vertellen en wist overal vanaf!

het eiland

Om 11 uur voeren we weg en gingen we richting Frans Guyana  waar we Saint Laurens gingen bezoeken.

het eiland van dichtbij

Met aankomst zagen we een eiland voor de stad liggen maar dichterbij bleek het een schip te zijn waar door middel van de vogels een waar bos op is ontstaan.Het is gezonken door toedoen van een gevangene in 1925.. het was verbazend hoe het schip er nog uitzag betreft de roest

dit beeld behoeft geen uitleg! erg mooi.

Maar hier vinden we ook ook de gevangenis  "Bagno van Saint Laurent du Maroni" waar ooit Papillion (in de link meer te lezen) heeft vastgezeten welk bekend om het verfilmde verhaald met in de hoofdrollen gespeeld door Steve Mc Queen en Dustin Hofman.

vraag het maar aan Bonito

Deze gevangenis werd helemaal gerestaureerd wat een bere-klus was er was nog 1 in de oude staat.

in de nog oude staat

Maar wat heeft ook hier een hoop leed afgespeeld en was het niet bepaald een mooi plekje. De bewakers waren uit Algerije en ook (oud) criminelen en werd er niet zachtzinnig met de mensen omgegaan door onmenselijke martelpraktijken.

Politieke gevangenen werden gelijk  naar het 170 km verderop gelegen duivels eiland gebracht, waar er maar een paar overleefden. Ze kwamen om van honger, ziekte of maakten zelf een eind er aan. Haaien werden bij dit eiland gehouden door veel afvalresten en bloed in het water te gooien. van de 70000 gevangenen keerden er uiteindelijk 5000 terug naar Frankrijk!
Helaas hebben we binnen geen rondleiding kunnen krijgen..

opgeknapt.. 

Na verder een kleine wandeling door de stad (Le petit Paris) en wat drinken op een terrasje gingen we weer naar de boot terug. en voeren we door enkele Frans ankerende jachten weer richting Suriname.

Na het oversteken van de rivier stond de bus al klaar en kregen we allemaal nog een warme prak bami met kip om te eten.

weer op  weg naar Suriname

En gingen we weer op weg naar Paramaribo.

Waar we eind van de middag aankwamen. We werden bij het huis van de gids afgezet waar de auto stond geparkeerd.

En zijn we samen gezellig met de Antares crew nog even lekker uit eten geweest in een Warung restaurant waar we weer aan de bami met jawel... kip gingen.. erg gezellig en lekker.

Een paar uurtjes later zaten we weer heerlijk in de kuip nog na te genieten en bij te komen van dit mooie tripje..
Met alle ramen open.. want binnen was het erg warm geworden met alle muggenhorren er in.  En alle ventilators stonden dus nu volop te blazen om de boot binnen te verversen.. 
Dit uitstapje was ook een echte aanrader.. Je ziet het wel op tv, maar Live voelen en proeven is toch wat anders..

Nog een tip!
Als er nog vertrekkers dit lezen en die straks gaan... Neem goede ventilators aan boord!!!
en niet van die goedkope lawaaimakers en stroom verbruikers...
De onze draaien bijna hier constant! merk: Caframo Sirocco. stroom verbruik? = te verwaarlozen.. het comfort is toppie.