zaterdag 25 april 2015

Cottica, Eens varen op een andere rivier


Plantage Johanna en Margaretha
De Cottica, weer eens een andere rivier, in het begin net zo pruttig, maar gewoon weer anders.
Geen grote huizen, roestige schepen, fabriekspanden etc langs de oever verdeeld,  maar alleen af en toe een Maron's dorpjes, een hutje, restanten van een plantage en verder alleen maar mangrove bomen!
We gaan de Commewijnse rivier op die zich later splitst in de Commewijnse en de Cottica rivier. Deze rivier staat bekend als de smalste en de diepste rivier in Suriname.
Wij gaan samen met de Antares Crew en Huib en Maaike van de Madeleine verder over de Cottica rivier, zo'n 170 km stroomopwaarts varen.
Het is nogal een lang verhaal geworden omdat het vele indrukken op ons heeft gemaakt, dus nu eens  een verhaal van dag tot dag, en daarom hebben we deze keer maar besloten om het in tweeën te plaatsen. Wees niet bevreesd we gaan niet zo uitgebreid verder met schrijven.
Maar voor dit tochtje leek het  ons wel eens leuk!
varend de kreek in naar Aliance
Bij de eerste geplande ankerstop achter fort Amsterdam werd besloten om door te varen want daar ankeren was geen optie vanwege de golven, er stond nogal een dikke bries en de stroom er tegenin maakte het niet bepaald aantrekkelijk.
Er werd besloten om door te varen naar de Plantage Aliance.
Een paar uurtjes verder kwamen we daar aan en sloegen de kreek in.
met de spiegels naar  elkaar toe
En voeren we even later door een smalle maar diepe kreek een totaal stiltegebied in. Er was een steiger, maar de volgende ochtend zou de postboot komen en die ligt daar aan, en besloten we maar op anker te gaan in de kreek, ook het verval is nogal flink en gezien de conditionele toestand van de steiger een strak plan.
Alles in de muggenhorren en de klamboe
De Madeleine ging aan twee ankers, de Antares en wij gingen met de konten naar elkaar toe en met elk zijn anker vooruit.. Even wat klungelen, want dit doe je niet elke dag, maar uiteindelijk lagen we uitstekend. Wel hebben gelijk het hele schip in de muggenhorren gezet, en zelfs de klamboe in de kuip opgehangen..  want je werd letterlijk opgevreten door de muggen.

Na een gezellige palaver bij de Madeleine aan boord werd besloten om de volgende dag verder te varen en hier op de terugreis weer langs te komen.
Plantage Brunswijk onderweg
met nesten van de wever vogel
Maar dan even voor langer om naar het verderop gelegen Bakki te gaan en naar de warappakreek wat een mooi gebied zou moeten zijn met veel natuur.
We zouden wel verder moeten met de dinghy, want we liggen een 150 meter verwijderd van stroomkabels die over de kreek hangen! En.. er is dan geen postboot want die komt alleen op vrijdag en zondag, dus alle ruimte om te ankeren.

De volgende ochtend voeren we rond 10 uur de kreek uit, in de vroege ochtend hadden we de achterkajuit al weer helemaal leeg gehaald om bij de computer van de stuurautomaat te komen..
(Gisteren met wegvaren deed hij het niet.. En misschien was er een zekering stuk?
Maar helaas dat was niet het geval en moeten we verder zoeken..)
We hadden stroom tegen, en dat veranderde tegen verwachting ook niet.
Een prachtige natuur onderweg
De vloedstroom had, na gelang we verder de rivier opgingen een heel andere invloed, en verrassend verschil in de tijd!
Het eerste plan voor een overnachting was de Perica rivier, daar aangekomen besloten we toch maar door te gaan naar de Koopmans kreek een 3 uurtjes verder varen, stroom mee dus we gingen snel. De perica rivier misschien op de terugweg?
zie de mast tussen de bomen
Het water werd ondertussen ook veel schoner om te zien, en ging meer op de colakreek lijken. Ook was er een zeer variërende groei van vele boomsoorten langs de oevers, met af en toe overvliegende papegaaien! al met al een lange maar wel zeer mooie tocht. Onze gedachte is dat de geraamde 4-5 dagen vermoedelijk wel ruim overschreden  gaan worden.
Om 5 uur in de middag bereikten we de kreek en voeren we langzaam naar onze ankerplek.. (05.48.775 N 054.28.842 W)  
 moet maar voor een nachie.. sterk zat!
Na wat wikken en wegen besloten we het anker aan de ene kant van de kreek te gooien en met de spiegel vastgeknoopt aan een boompje, eigenlijk meer een flinke plant op de kant.
We lagen hier prinsheerlijk.. tussen de palmen midden in de natuur.
Ook kwamen we op het idee om ons visnetje maar even neer te zetten voor de nacht.
Je weet maar nooit, al roeiend leek ik een leuk plekje te zien om het aan vast te knopen, tot ik die ene tak pakte, en er een complete aanval van insecten op mij werd ingezet..
Ik kreeg verschillende steken te pakken en voelden aan als bijen of wespen steken!
we blijven er mee besmet
Alle insecten afslaand heel snel weg van dat plekje. Ik had nog nooit zulke agressieve insecten meegemaakt, ze hadden mij lekker te pakken en deed behoorlijk pijn.
AAN DE GROND.
Uiteindelijk het netje gevierd vastgeknoopt achterop de boot, ben benieuwd morgen..
Na het eten nog lekker nagenieten van de mooie avond, heldere sterren, oerwoud geluiden en rondvliegende vuurvliegjes.. wat is het hier mooi!
Tot dat het tij draaide!!! En daardoor het eigenlijk te kort gevierde anker ging krabben!
En we daardoor aan de grond kwamen te zitten, we lagen met de achterkant tegen de kant en de hele skeg en roer waren diep de grond in gezakt.... het mooie kreekje werd nu een kreekje met problemen.
Maar we waren niet alleen, de Antares moest opnieuw ankeren, zo ook de Madeleine..
Tja, niet bekend met de lokale situatie en dan krijg je dit soort akkefietjes
een vis??
het werd vermoedelijk een kort nachtje..
Tussen de bedrijven door ook het visnetje maar weggehaald, want dat willen we niet in de schroef hebben.
En 2 vissen zaten er al in.. Waarvan eentje tot, althans voor mij.. bij de afdeling reptielen hoorde..
Een soort meerval met rondom haken en stekels.. op zijn lijf.
Voorzichtig verwijderen was het plan.
En dat is gelukt. beiden zwemmen weer vrolijk en iets gestrest rond!
De volgende ochtend vroeg toen we weer los waren ( we konden niet anders doen dan wachten) en.. voor het tij draaide, even verder opnieuw geankerd, daarna even eten en aapjes kijken!
nieuwsgierige aapjes naast de boot
Gisteravond hoorden we ze al, maar nu zagen we een hele groep zich verplaatsen..
Mooi gezicht zo dicht bij de boot.
Daarna een bakkie en ankerop!
Na een uurtje varen over de mooie rivier, lieten zich de herkenningspunten van Wanhatti zien.
En even later lieten we het anker zakken voor het dorpsplein.
Heel vreemd om dit mee te maken wij werden aan alle kanten bekeken, maar andersom ook! Foto's heen en weer..
Maar toen we goed achter het anker lagen gingen we op zoek naar de dorpskapitein. Om toestemming te vragen om te ankeren, meer een formaliteit dan een vraag.
Gewapend met een fles Borgoe ( Surinaamse rum) en 2 jogo's  (literfles Parbo bier) hadden we hun al snel gevonden.
EEN NACHTJE DOORHALEN.
Het dorp heeft 5 kapiteins, en ze waren het na de giften snel met elkaar eens.
En hadden we zelfs een uitnodiging voor een vanavond te houden feest er bij!
alles werd door de kapitein uitgelegd
Toen we na een uurtje later met de dames terug kwamen in het dorp was er een Kapitein die ons wilde rondleiden.. hier zeiden we geen nee tegen.
oudste kapitein van het dorp
We werden door het hele dorp geleid en aan iedereen werd verteld dat we met een boot uit Nederland kwamen en hier te gast zijn, maar de meesten wisten het natuurlijk al. We bezochten de oudste Kapitein van het dorp op in zijn woning, de beste man zat al 3 jaar in een rolstoel na vermoedelijk een hersenbloeding, hij kon bijna niets meer.
Zijn rolstoel is het enigste waarin hij in zijn huis kan rond worden gereden.
De wegen door het dorp zijn te zanderig daarvoor en dus niet berijdbaar.
Misschien dat zo'n strand rolstoel wat voor hem is?
de vrouwen waren druk met koken
en vertellen
Er was hier een groot feest aan de gang, afgelopen nacht meenden we wat af en toe horen in de stille nacht, en toen lagen we er zo'n 6 mijl vanaf.
Of de komende nacht zo stil zal zijn gaan we niet van uit, omdat het feest tot morgen 10 uur in de ochtend zou duren.
En omdat we recht voor het gebeuren liggen kunnen we volop van de drums genieten.
Het feest is gegeven omdat de grootste man van de Marons (zeg maar zoiets als de commissaris van de koning) is overleden!
Gisteren was het afscheid van de rouwperiode, Vanavond word de nieuwe aanstelling heel uitbundig gevierd met vele mensen uit de omgeving maar zelfs ook uit Frans Guyana. Feesten eten en slapen alles wordt dit weekend samen gedaan.
De vrouwen koken voor iedereen de grootste maaltijden op de houtvuren, en daarbij wordt uitbundig gezongen.
Dit is echt prachtig om het mee te maken. De Carieb mag zo nog wel even wachten!

Om 23.00 uur gingen we naar de kant voor het feest. Ongelofelijk hoe deze mensen kunnen dansen, het zit er al van kinds af aan in.
Na een half uurtje wat reggae muziek gingen ze los op de drums..
Het leek wel of er een stekker in werd gestoken iedereen brandde los.
en dat ging maar door
Wij gingen om 01.30 moe naar de boot, vanmorgen om 07.00 werden we wakker en was het feest nog in volle gang, en zaten we lekker in de ochtendzon te genieten van de muziek, want dat is helemaal niet zo slecht, de zelfde band speelde nog steeds
op de drums, en alle zang en muziek was traditioneel en live..






De kant op gaan en weer meedoen was nog even te gek.. Maar tegen tienen gingen we
in de dinghy, en tussen de badende mensen door vonden we weer de kant.. En liepen we op weg naar de kerk.
al het kerkvolk
We wilden eens een kerkdienst meemaken in het dorp, ondertussen was het feest ten einde!
Al daar aangekomen bleek na enige tijd dat we de enigste bezoekers waren vandaag! Hmm goed feestje geweest zeker.
Het leuke is dat we alle aandacht hadden, het nadeel was dat de liedjes ook voor onze rekening kwamen..
En de dienst was in het saramaccaans en de dominee was wat schor!  Maar gelukkig kwam er nog een klein meisje en een oudere heer zodat we wat mee konden neuriën.
Ook had ze enkele Nederlandse liedjes om het voor ons makkelijk te maken.. maar helaas die kenden wij ook niet! En met de vraag of wij nog een leuk liedje wilden horen was het de Antares crew die iedereen met een kinderliedje redde..

Vlak aan het einde werd ik weggeroepen om dat de boot tegen de bomen aan lag.
Oei als dat maar goed afloopt, rennend naar de dinghy hoorde je ze denken .. heb je die Bakra gezien..

Lees verder bij het volgende blog!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten