aan de frikandellen in de Algarve

We konden weer, de verwachting van het weer was redelijk, eerst wat buitjes en daarna naar een westelijk ruimende wind.

De dagen worden korter.

Om 6 uur in de ochtend gooide we los! Samen met nog andere Nederlanders.
Buiten de haven van Sines viel het weer wat tegen, een hobbeltje en een regentje..
Dus werd het eerst een tijdje motorsailen, om wat hoogte te kunnen houden in de korte deining.

elkaar waarschuwen voor windhozen

Er waren flinke buien onderweg, en ook verschillende waterhozen die daar uit voort kwamen.
Wij ontsprongen de dans steeds doordat de voor of achter ons langs dreven.
Maar de Puff had er eentje recht over zich heen. En waren er nog al van geschrokken, maar verder gelukkig geen schade.

Cape Vincent onder rustige
omstandigheden

Na een paar uurtjes was het koufront over en klaarde het op en werd de koers bezeilbaar in een lekker zonnetje.
Om een uur of 4 in de middag ronden we cape Vincent, met een wiebelzeetje die terug kwam van de kant en een klein zuchtje wind.
Een klein stukje verder lieten we het anker zakken in een mooie baai genaamd enseada de sagres. He, he, eindelijk we waren er in de Algarve.
Onder de kant lagen we voor een strand die verder was omgeven door hoge rotsen.
Een mooi plekje waar we twee dagen zijn gebleven.
Een voorspelling van een ZO wind deed ons besluiten wat Oostelijker te kijken. We koersten met een klein windje, maar met erg mooi weer naar Rio de Alvor, een tochtje van 19 mijl dus lekker relaxed en we kwamen aan met een nog 3 uur doorlopende vloed, wat ons achterin naar onze ankerplek bracht.

donkere plekjes zoeken

Het is hier een soort waddengebied,
alleen missen we zo'n 600 boeien (gelukkig) althans zoveel zouden ze er in Nederland wel neergooien. Een groene en 1 rode was de score en daarna een beetje op de donkere plekken blijven..
Gelukkig was alles zandgrond, dus schade kan je niet oplopen als er wat verkeerd ging.
Na even te hebben gezocht en 3 keer ankerop lagen we waar we wilden.
Het is altijd lastig ankeren met stroom tussen schepen aan een mooring! (Een mooring is veel korter dan een ankerketting)
We hebben nu de Seabrake langs het schip liggen zodat ze goed op de stroom blijft liggen, en niet zo op de stroming giert en dat blijkt nu ook weer, zoals al een keer eerder een goede oplossing! zo tussen die moorings.
Tussendoor hebben we de voorraadkast weer gevuld, wat rondgelopen en zwemmen aan het strand.
Ook op een ochtend met een groep lekker koffie gedronken op een droog gevallen plaat, leuk en gezellig.
Er waren ook twee oud vertrekkers bij, die weer werden uitgemolken van alle informatie.

Het strand als papier gebruiken

Het was erg gezellig zo allemaal weer bij elkaar te zitten er worden weer plannen gewisseld, waar je iets kan krijgen of waar je moet gaan liggen... en ook gerechten worden over en weer uitgewisseld.
Hier in de Algarve wordt het toch afscheid nemen van elkaar, ieder waait een kant op.
Wellicht komen sommige elkaar weer ergens tegen, de meeste gaan naar Marokko wij en enkele anderen kiezen voor Madeira.
Maar we houden contact met ons "netje"
Zondag zijn we weer na 3 nachten vertrokken richting Lagos. Voor anker buiten de haven, en met de dinghy wilden we langs de kust varen.
Hier waren veel mooie rotsformaties te bekijken, waar je om en door en zelfs onderdoor kon varen. Ook de lokalen alhier weten dat natuurlijk, en er was dus volop een toeristen industrie gaande.

We waren er al vroeg, voor dat de drukte losbarste..
Hierdoor konden we mooie plaatjes maken zonder al die toeristen er op.
De paar bootjes die er waren maakten we goed gebruik van, ze gaan natuurlijk naar de hotspots.. dus even afkijken , wachten dat ze weg zijn en het kunstje even nadoen.

Relaxed er tussendoor

Wel oppassen met de deining want het blijft een rubberbootje..
Na dit avontuur zijn we nog even Lagos ingevaren, even rondgewandeld, maar moesten terug vanwege een donkere wolk die kwam en alles stond aan boord nog open.
We vonden het ook niet erg, omdat het daar nogal erg toeristisch was.
Dus anker op, en nog even een nachtje op de Rio de Alvor en dan verder naar Portimao, waar we het anker lieten zakken voor een een kasteel-achtige toren met daarnaast, hoe kan het mooier een Hollandse strandtent. de Kalu Beachbar :)
Waar we dus ons de volgende dag, na een koffiestrand-verjaardagsparty met verschillende boten, ons te goed hebben gedaan aan een uitgebreide lunch met bitterballen, frikandellen, kaassoufflé en dat soort eten.. erg fout maar verschrikkelijk lekker...
We blijven tenslotte een echte Nederlander..