Mayo naar Donegal

 

We Hadden de laatste avond een mooi afscheid, windstil een een mooie zonsondergang.
En dan hoop je maar dat ie morgen ook zo begint.
We hebben een paar mooie dagen hier gehad

Het weer kon iets beter maar de laatste wandeling maakte alles weer goed.
Na een bakje koffie grootzeil gehesen.

Daarna losgegooid van de mooring en gleden we zachtjes de Baai uit een klein windje hoop dat ie blijft.

Prachtige lucht veranderingen

Het zonnetje scheen en daar genoten we lekker van. het zou na de middag gaan regenen, hopen maar dat we geluk hebben en het droog blijft.

Na een 30 mijl passeerden we Aquill head, gelukkig de stroom mee want er kan hier genoeg staan.
Onderweg veel met de genaker aan het rommelen geweest, net even te ver voor de wind helaas, maar ook was er te weinig. Bijna de helft de motor zachtjes  bijgehad.

Het laatste stukje kwam er wat meer wind en liepen we zelfs een kleine 7 kn halve wind, gelukkig nog even lekker kunnen zeilen.
Aan gekomen bij Blackpod Lighthouse bay waar nog 1 mooring vrij was.. nog nooit zoveel aan moorings gelegen.. dit jaar.. Nog even gezwommen en een douche genomen, nu lekker warm water weer.
Avonds kwam de beloofde wind en regen.. een dikke bries de nacht en de volgende dag ook.
Daarna de boot maar klaarmaken hebben besloten de volgende dag naar Killybegs te varen een 80 mijl verder. Anders zijn we denk een weekje verder voor we hier weg kunnen..

Duvillaun Sound

We vertrokken om 07.00, en gelukkig de wind was afgenomen.. Een pak van mijn hart want toen we de kooi ingingen waaide het nog flink.. Hij geeft dan afnemend aan maar dat moet je altijd maar weer afwachten! Het miezerde dat wel.. 5 mijl kruisen daarna kozen we de Duvillaun Sound en konden we afvallen en achter de Iniskea eilanden noord in Halve wind en bij Eagle island naar ruim en voor de windse koers.

We zagen alleen contouren van het land, lage bewolking en af en toe motregen.. maar toen we bij de "Stags" aankwamen kwam de zon door..
Een rotsformatie waar veel vogels leefden, ook het vaste land hier was hoog en ruig.
De wind werd minder, en de genaker ging er bij, E.T.A werd door de steeds iets afnemende wind middernacht..
genaker werd gecombineerd met uitgeboomde yankee, alles wat wind kon vangen ging omhoog. 

vele dolfijnen weer

 Het was heerlijk weer en hadden steeds bezoek van dolfijnen, niet lang want de meesten hadden geen tijd, maar wel even kort spelen bij de boeg. Er werden flinke enthousiaste capriolen uitgehaald tot ons grote vermaak.
Wat zijn het ook een pracht beesten..
Hier een filmpje.
Door alle zeilen hielden we toch nog wat vaart, maar het voorkwam niet dat we de laatste 4 uur de motor moesten starten. De laatste paar uren kwam ook de motregen weer terug..
 

Om 11 uur avonds meerden we aan in Killybegs, een flinke haven met een grote vissersvloot.
De volgende dag maar even gaan kijken, vind dit altijd wel mooi.

Kuiptent er vlug op, nog even nazitten en naar bed. Het was echt een mooie dag, die evengoed vlug omging, heerlijk gezeild, geen golven oostelijk viel de deining ook in elkaar. 85 mijl gevaren.
Volgende dag even een rondje haven gemaakt
De hele grote pelagische vissers lagen stil, het quotum was vol.
Wat een machtige schepen zijn dit, en piekfijn hoe ze er uit zien.
Zou er graag eens een reis meewillen gaan, maar ja.

Mooi schepen

Ook de boot helemaal gesopt water er naast, de romp en dek zachtjes geboend.. er kwam zwart water vanaf na al die regen 

Daarna het dorpje in even wat boodschappen en rondkijken, leuk dorpje niet zo heel bijzonder veel eettentjes en pubs.. Maar een mooi uitgaansplek van bussen en wandelroutes. En je lig hier perfect.
Het nieuwe sanitair gebouw is helaas nog niet klaar, zal volgend jaar wel zijn. Water, walstroom, 220, 380, en 110V is er te krijgen voor de visitors.
Morgen maar even een rondje om. En toen kwam morgen.. lekker weertje, bakkie doen en kwam het idee om misschien naar een ankerplek te gaan, wind is goed en er is een hele mooie hike, langs de kliffen.
En zo kwam het dat we na boodschappen te hebben gehaald en de boot klaar hadden op weg gingen naar Teelin Bay. een 10 mijl verder.

Waar we alleen zeilend op het voorzeil een kleine 2 uur later het anker weggooien vlak bij de pier.
Lekker nog even zitten, morgen maar een wandeling doen.
Volgende morgen regen... lage bewolking.. dus ff op de plaats rust.
We hebben de tijd voor deze mooie kust die behoren tot de hoogste kliffen aan de Oceaan zijde in Europa.. 
Na zo'n regendag heb je wel zin om er uit te gaan, gisteren evengoed even een frisse neus gehaald maar niet lang.
Volgende dag leek er beter op, er zaten gaten in de lucht.
Omdat hij morgen nog beter weer opgaf hebben we eerst een andere route gelopen. wat eigenlijk een lastige beslissing was, voor de andere grote tocht was het ook mooi

Maar we hadden een mooie wandeling, en kwamen bij toeval omdat ik even op google maps keek uit bij een weverij..
Hier werden de kleden, sjawl, kleding mutsen en noem maar op allemaal met de hand gewoven en gemaakt. van begin tot eind zeg maar..
We mochten vrij door de fabriek lopen en kijken natuurlijk.
 

De weefgetouwen waren meer dan 100 jaar oud, maar functioneerden nog als de beste. Maar wat een werk.
Hier en hier een filmpje.. 
Wat je ziet is simpel, maar bedenk maar even als er patronen inkomen.

verschillende kleuren.

We kregen volledige uitleg, ook in het atelier waar alle kleding in elkaar werd gezet maakte indruk op ons.. 
We hebben een mooi groot kleed gekocht van tweed, een leuk aandenken.

We lieten de deken achter en hebben onze loopronde vervolgd. op de terugweg de spullen opgehaald en weer naar de boot. een mooie omgeving hier, en regelmatig maakte we een praatje onderweg. De mensen zijn zo hartelijk hier, je voelt je bijna een inwoner..  (route)

Volgende morgen wakker, regen... dat is wat hij niet aangaf! kijken op weerberichten en alles was gelijk gebleven.. uurtje wachten en uiteindelijk leek de lucht te breken en gingen we 12u op pad.. later kon niet want het was een flinke wandeling.
Eenmaal boven een beetje zicht en het liep weer helemaal dicht, wat jammer.....

even wat uitzicht..

Wat moet je, we gaan evengoed maar door, je weet maar  nooit...

We moesten naar een 600 meter hoogte, klauteren en door modder. en maar hopen dat het helder werd. Helaas het mocht niet!

Echt geen zicht

 

Na de top zijn we afgezakt en via een ander pad weer terug naar beneden, waar het zoetjes aan helderder werd. We kwamen langs de Ruste Mackerel een award gewonnen pub waar we alletwee lekker zijn gaan eten, daarna naar boord gestrompeld en de boel klaargemaakt om de volgende morgen te vertrekken.  16 km gelopen en 661 mtr gestegen hier de route
Volgende morgen om 08.00 het anker op en op weg.

Het was erg stil op het water en de eerste 5 mijl moesten we de motor er bij houden voordat de wind toenam. 

Motor uit en lekker zeilen.. We konden dicht onder de kust blijven, mooi maar een nadeel is dat je steeds terugslag golven van de kant krijgt.. ook moet je opletten op de vele krabben potten, de zichtbaarheid van deze zijn niet altijd even goed.
34 mijl later lieten we het anker zakken bij Aran More Donagal.

 

 

Aran More

Even zoek naar een plekje vrij van de veerbootjes, die varen hier veel.

We lagen mooi, rubberbootje klaarmaken, maar morgen pas naar de kant. We hadden een wandeling uitgezocht op de kaart.
Niet te groot, maar lopend onderweg besloten we vanwege het weerbericht als we terugkomen te vertrekken.
Dus vergroten we de wandeling en hoefden we niet iets te missen..
Bij elkaar werd het toch weer een wandeling van 16.75Km.

De west kant van het eiland was eigenlijk niet zo spannend, daar woonden ook de meeste mensen, maar de oostkant was aanzienlijk mooier.. Het is flink bewoond, dat merkte je ook wel aan het aantal veerboten wat er heen en weer voer.
Hier aan de westkust wordt nog veel met turf gestookt. En dan kan je best ruiken, ook achter je anker. Het is geen vervelende lucht maar te veel krijg je een beetje koppijn van.
Hier is het zo'n 70% wat stookt. Onderweg kwamen we ook regelmatig plekken tegen waar het werd gewonnen. Er zijn geen bedrijven die het doen, je moet je zelf voorzien.. 
Aan boord motor van de dingy af en anker op naar Gola Island.
10 Mijl verder en dat deden we even met alleen de yankee.
Er stond een flinke wind en ze rolde ook flink onder het varen.

We kwamen aan met hoog water en zochten tussen de daar liggende boeitjes naar een vrije plek. en even later lagen we goed vast.
Avonds zag ik al wat rotsen, maar het was te donker. maar in de ochtend met laag water lagen we wel héél dichtbij.. Deze stonden ook niet op de plotter.. Volgende ochtend het anker maar opgehaald en een 40 meter naar dieper verplaatst, voelt even beter zo.
Daarna de kant op en het eiland bekijken.

Er wonen geen mensen permanent, maar weekend huisjes. meestal van de kinderen/kleinkinderen van de vorige bewoners. Die knapten het op en zo hebben ze een tweede huisje.

Wat een mooie eiland, witte stranden en aan de NO kant prachtige rotsformaties en alles makkelijk te belopen. en zo zaten we regelmatig ergens een tijdje naar het water te kijken, wat met grote krachten op de rotsen beukte.. zo in de zon een fantastisch gezicht.
bij elkaar een kilometer of 9 gelopen. 

 

het koffiehuisje/leugenbank

Bij aankomst met de dinghy zei de man van de ferry dat we het koffiehuis moesten bezoeken. en op het einde dus gedaan.
Het staat ergens halverwege een weg, maar is een plek waar iedereen komt en elkaar spreekt.. het lokale nieuwsblad zeg maar.
Wij kwamen ook tot de conclusie dat we geen contant bij ons hadden.. Maar geen probleem, deze krijgen jullie van het eiland.
en even later kwam hij langs met cakejes die hij aan iedereen uitdeelde. We zaten gezellig bij enkele lokalen en hoorde weer veel over het hoe en wat van het eiland. Erg interessant, maar we moesten verder de lucht werd donkerder..
Aan boord slingerde de boot flink.. de swell kwam om het puntje heen gelopen..  

dat werd daarna een paar oncomfortabele uurtjes, toen we om 23.00 u naar de kooi gingen was het al minder. In de nacht werd het met laag water weer handzaam.
Volgende morgen 07.30 vertrokken we naar Portsalon

Zin, NEE maar we moesten hier weg van de wind. De swell 3.40mtr windje zo rond de 25 kn.. maar gelukkig niet aan de windse koers!

Eerste 3 mijl halve wind, daar meer afvallen tot uiteindelijk een voor de windse koers. Maar er stonden flinke kuilen bij.. Ze ging af en toe flink op zijn zij.
na 35 mijl pikten we een mooring op in kalmer water. Wat weer lekker rustig, waar kan je dan blij mee zijn.

We gaan hier de kant niet op, morgen vroeg weer verder.
jammer dat we hier aan de bovenkant van Ierland zo vlug moesten, maar er komt NW wind aan en later N. en dan is hier niet makkelijk een opperwal te  vinden.. 

We liggen hier voor een heel groot strand, en de omgeving is wel mooi.. De volgende keer maar weer langer..  

eindelijk rustig liggen.

Volgende morgen om half 7 gingen we weer op weg.
We hadden geluk met de stroom, overal rond Ierland hadden we een 0,5/1,5 kn stroom en niet iets om echt rekening mee te houden. Zo dachten we het hier ook..  maar bij Malin Head kregen we andere koek.. En liep de stroming soms op naar bijna 5 kn. Achteraf bij 2 bladzijden verder stond het vermeld met een stroomtabel! maar we hadden geluk en meerden we 5 uur later en 35 mijl verder af in de haven van Greencastle Harbour, dat was een snelle.. van gemiddeldm7kn

Volgende dag met de bus naar Derry.

De Engelsen noemen het Londonderry de Ieren Derry. Na een uurtje met de bus kwamen we daar aan, tegenover een grote Tesco supermarkt das mooi makkelijk om wat mee terug te nemen. Maar ook dichtbij de bezienswaardigheden. De oude stadsmuur uit 1600 die door de Engelsen is gebouwd om zich te beschermen. 

een nog rondom intacte stadsmuur (1600)

Na dat de “Plantation” had plaatsgevonden. In 1689 werd de vesting belegerd (De Siege) en na 103 dagen pas doorbroken. Hiermee lieten de Engelsen weten dat de Protestanten gehard en volhoudend zijn. De hele muur staat nog, het is een flink bouwwerk.
Bij een toren werden we aangeroepen door een Noord-Ierse (Engelse)Jongen. Of we de toren willen bezichtigen, is goed zeiden we.

Voor we het wisten stonden boven uit te hijgen, ook de jongen kon nog niet veel zeggen was wel komisch.
Maar toen begon hij te vertellen de toren door zijn vader geclaimd en hing vol met oude spullen.

Hij was een echte aanhanger van de Engelsen. Kreeg natte ogen toen hij over the Mother Queen vertelde, en wat pissig over de glimlach van Megan op haar begrafenis.
Er lagen over het hek getrapte ballen met teksten en niet afgegane benzinebommen etc. Hij praatte ook zoals anderen niet over we en wij maar over “they” en “them” their en zo verder.
Er word hier niet meer gevochten, maar vrede is er ook niet. 

Het opbouwen van het vuur

Er werd ook weer een bonfire door de Ieren voorbereid en natuurlijk in het volle zicht van de Engelsen. 

De hekken met prikkeldraad en scherpe punten staan er goed onderhouden bij. Provocaties heen en weer.
Als je daar loopt heb je toch een beetje een beklemmend gevoel. Er werden vele rondleidingen gedaan met tekst en uitleg. Maar wij zagen al genoeg zo. Bloody Sunday was nog steeds grootst en dat de Ieren van Premier Cameron 38 jaar later pas de uitspraak “onschuldig” kregen te horen was rondom zichtbaar.
De marsen over en weer zijn hier, en ook toen we in 2019 in Belfast waren de meest spannenste tijden!
Dat bevestigt ook de jongen van de toren, die blij was dat het dit jaar weer voorbij was!

Derry zelf heeft mooie gebouwen, maar ik mistte de levendigheid van het straatleven. Het was er vrij rustig.
Zijn toch blij dat we de stad hebben bezocht
We gaan niet nog een dag en gingen vol met boodschappen weer in de bus terug. Morgen richting Port Ellen isle op Islay Schotland.
Onderweg zagen we dat langs de hele rivier oesters worden gekweekt, wisten we niet en niet over gelezen.
Volgende morgen, 07.00 verlieten we de haven, op weg naar Port Ellen
Op het Schotse eiland Islay

Hoe was Ierland? we vonden de westkust een prachtige mooie kust, met veel mogelijkheden, het weer is je grootste uitdaging maar de tijd helpt je daar goed bij.