Wat is dit nu weer voor narigheid?

Ja, Zo eindigden we het vorige blog.. ben benieuwd wat het wordt.....

ons huisje in Ierland vanaf de waterkant

Het is niet altijd zeilen, dus nu eens wat anders...

Wat het huis betreft is het voorlopige koopcontract getekend onder voorwaarden.
en ons eigen huis staat te koop..
Ondertussen zitten we nog steeds in Ierland.
waar we op een huis passen (met hond en kat).
Een iets wat ander blog als je van ons gewend bent..

Een flink huis met de nodige kamers. op een mooie plek aan een baai.
Geen verwarming maar wel een open haard (10) en enkele elektrische kachels. (we gebruiken maar 1 haard hoor..)
Voor de rest binnen een museum waar de tijd lang heeft stil gestaan.

We blijven hier een maand (plan) en in de eerste week kwamen mijn broer en onze beste vrienden langs voor een 8 dagen te logeren.
En hebben een mooie gezellige tijd gehad.
natuurlijk enkele ritjes gemaakt naar mooie plekjes, die zijn er al snel want de ZW hoek van Ierland is echt de moeite waard.






Op het uiterste ZW puntje (Mizen head) kijk je weids uit over de oceaan waar het eerst volgende land \Amerika is. Waar je met mooi weer dus lekker kan zitten te wegdromen. Bezoekers zijn er nu niet, wintertijd alleen het weekend open en dan wel met mooi weer.
Maar het was mooi weer door de week, en zijn maar even over het hek geklommen. (sssssttt)

 Daarna nog een paar leuke ritjes gemaakt


O.a. naar Sheepshead Een andere landtong boven de Mizen head.
Via kleine 1 auto brede weggetjes kom je uiteindelijk aan het einde.
Daar kan je nog een ruim kwartiertje lopen naar de vuurtoren, het waaide hard en op bepaalde plekken "hingen" we lekker tegen de wind in, versterkt door een venture tussen de rotsen..
Aangekomen aan het einde werd je ook wel beloond door mooie uitzichten..

Joce kijkt over de oceaan

Als je ziet met wat voor kracht hier de golven tegen de rotsen aan beuken, zou je bijna denken, dat het eiland zich wel zal verplaatsen.
Vooral als je de echte winterstormen hebt die hier toch meestal het eerste land raken!
Maar het blijft allemaal wel op zijn plek staan..
Op bepaalde jaargetijden kan je hier en ook bij Mizenhead de kans hebben dat je een walvis voorbij ziet dobberen, vandaag natuurlijk niet, heb ook niet  gekeken wanneer wel.

Het weer was deze week ons goed gezind en konden een paar dagen later weer een leuk ritje maken.
Rijdend door het landschap over de kleine wegen is al een hele beleving hier en gewoon mooi.
We zijn naar Killarney national park gegaan. een stukje noordelijker. en mooi gebied met vele wandelmogelijkheden.
Het eerste stukje was ook leuk maar we konden niet verder omdat het water daar door de regen te hoog stond..
Maar schoten wel een paar leuke foto's van herten die wij hier tegen het lijf liepen.

Wel weer leuk eerst zachtjes lopen en inzoomen, later konden we door rustig te lopen aardig dichtbij komen.. het zijn de rode herten (nu in wintervacht)

In de middag dus even verder land een andere route waar ook hoog water was maar in de vorm van een waterval.

Het was een mooie week, normaal niet zo heel apart maar
niet wetend dat door het corona virus dit voorlopig een laatste keer was dat we zo bij elkaar konden zijn.

Gelukkig kunnen we er met veel plezier aan terug denken, wat zo gewoon was is nu een gedenkwaardig moment.
Toen ze eenmaal terug waren begon de ellende eigenlijk pas in Nederland. het was gewoon een gegund mazzeltje waar we heerlijk op terugkijken.

Ons leventje hier is uiterst relaxed, ben voor mijn zoon wat dingen aan het doen voor het internet en een nieuw programma wat door de winkel in bedrijf is genomen, en hier en daar moet wat worden bij geschaafd, automatiseren in je bedrijf  is makkelijk maar  of het minder werkt geeft???

We laten de hond uit op het landgoed en rijden af en toe een rondje langs smalle weggetjes en rustige plekjes.
Ochtends als de zon schijnt lekker uitkijken over het water.
er zit een otterpaartje in de buurt en als je mazzel bent.....  hebben ze een paar keer gespot en één keer een matig plaatje er van kunnen schieten. (niet wetend dat we nog erg geluk zouden hebben met deze beestjes.)

Otter op terugreis..

Sindsdien lopen we ook steeds met een camera als ik de hond uitlaat, er is altijd wel een moment van.. had in nu maar...
De hond vind ook de andere dieren voor je zoals de rode eekhoorn en herten.
Regels omtrent het virus worden nu hier ook meer aangescherpt, beetje gelijk als Nederland alleen hier is het 2 meter uit elkaar blijven.
We doen onze boodschappen voor een week, de enigste plek waar we het virus kunnen oplopen is in de supermarkt.. en met handschoenen schone kar etc.. gaan we dan op pad.


De grote Magnoliaboom naast het huis komt ook tot leven, de dagen worden zonniger en warmer, en de lente dient zich aan, bij de boom een kwestie van een ruime week of zo.
We hebben mooi weer en gaan er maar op uit, bergschoenen aan lekker sjouwen.
de gailleach beara walk, klein stukje met de auto en je bent weer in een andere wereld. een route over de heuvel/bergkam, moeilijk te zeggen als het nu een heuvel of een berg heet..

Op de voet gevolgd

Mooie uitzichten, je moet het weer deze tijd wel uitzoeken, zo boven op de heuvels is er weinig of geen bescherming.

Door het aanhoudende mooie weer kunnen we de volgende dag ook weer wat uitzoeken.
Ook weer een rondje van 10 km, niet groot en gezien de vorige hoefden we niet al te vroeg weg, hond uitgelaten en een bakkie gedaan en stonden we om 10.30 bij het begin van het pad. (barley lake)

Hons meenemen is hier nergens een optie overal verboden! tja schapenland he..

Was weer een hele klim omhoog (met de auto) sommige bochten moesten we een keer steken om de bocht te kunnen halen, en Joce twijfelde of de motor dat wel kon trekken zo steil... ik keek haar toen wat schaapachtig aan...
Maar toen we er waren  waren we er van overtuigd dat we een goede keuze hadden gemaakt.. Wat een mooi uitzicht met dit heldere weer.. met de wat oostelijke wind was de lucht droog en dus goed zicht..

steentjes "hoppen" over een beek  (heuvelrug in de verte)

De geplande afstand hadden we niet gehaald maar zeker niet minder genoten.. er lagen nog twee meertjes achter de op de bovenste foto zichtbare heuvelrug..
Door het nog erg drassige land was het steeds "soppen" met de schoenen wat het zwaar maakte. je zoog steeds vast.
Maar zeker de moeite om hier terug te komen, wel ff eerder starten avonds zaten we met erg vermoeide beentjes uitgezakt op de bank.
Avonds nog even met de kinderen gebeld hoe het daar allemaal gaat, tja je bent wel ver van elkaar  nu!Maar thuis ook!! in deze situatie..

He he ff zitten

terug bij huis was door het mooie weer ook de Magnolia geëxplodeerd. Het is een mooie boom, jammer dat ie maar zo kort bloeit

We blijven weer een tijdje thuis, het weer is mooi en genieten lekker van het uitzicht en lopen wat op het landgoed. tot we mosselen ontdekten.. Jummy jummy

Ik begon te plukken en Joce haalde een emmer, en een korte tijd hadden we meer dan genoeg voor een maaltijd.

Knoflooksaus werd gemaakt witte wijn koud... tjonge wat hebben we het weer slecht.. Mosselen in de voortuin,..

Heerlijk van gegeten, ze waren wel klein maar erg lekker.

Lekker op het landgoed lopen, wat een ruimte

Zo direct aan het water, geweldig..

Avonds hebben we de vertrekdatum uitgesteld van 2 naar 11 april, we zitten hier goed en veiliger als thuis..
Hadden we de huisperikelen niet gehad hadden we wel de gehele virus tijd hier gebleven..

De volgende dag zijn de regels zijn hier nog meer aangescherpt.. We waren onderweg naar de Drombeg stone-cirkel toen we op het nieuws hoorden dat we niet meer dan 2 km bij ons huis vandaan mochten en alleen om eten te halen er buiten konden.. huh... was gisteren op TV...  Tja, die hebben wij niet,..
We zijn naar de cirkel doorgereden, het was nog 5 km, maakte nu niet meer uit..

Indrukwekkend en interessant zo'n stenen cirkel. er was een verklaring bij hoe en wat met datums en zonnestanden etc.. maar volgens mij blijft dat toch gissen naar de werkelijke toedracht!

We hadden alle ruimte voor foto's en hebben even gewacht dat een wolkenrug over was getrokken..

We hebben er een paar leuke plaatjes van.
Onderweg naar huis nog even boodschappen gedaan.. handschoentjes en desinfectie-gel staan standaard in de auto..

Thuis een mailtje naar de politie gestuurd hoe en wat straks als we naar huis toe gaan en hoe wordt daar gezien de beperking mee omgegaan..
Maar daar werden we snel in gerust  gesteld..

We blijven nu maar bij huis, geen probleem alles is er, we hebben de ruimte en kunnen al flink hier wandelen op eigen terrein.. we zitten wat lekker in de zon, lezen een boek of hakken wat hout ..
Ook hier groeit gras... en momenteel zie je het groeien met die zon. Er is een Klusjesman die hier alles een beetje bijhoud, maar ik dacht.. Mooi klusje voor Ronnie.. lekker de tijd er voor... Er was een nieuwe maaier aangeschaft en die maar van stal getrokken.

Joce vermaakte zich in de plantenbakken het onkruid er uit te verwijderen.. zodra dat het er uit is gaan we er zeewier opleggen, dan blijft het weg (volgens de vrouw des huizes)

Joce en een kruiwagen das lang geleden..

Grote verassing.

Komt net aan land met de buit

Elke dag "varen" hier dus een paartje otters voorbij. ze zijn aan het jagen en meestal rond een half 9 moet je wat opletten. maar het is maar een klein moment dat je ze ziet.. Joce spotte ze voor het huis op een steen toen ze net te water gleden.
Met een rotgang de klaarliggende camera gepakt en naar een plek gelopen waar ik vermoedde ze beter te kunnen zien, het was bijna laag water wat dit ook goed mogelijk maakte.

En betrapte ze met het oppeuzelen van een net gevangen vis, (denk een Puitaal) we schrokken van elkaar allebei niet verwacht, ik bleef stilstaan en werd aangekeken en ze gingen na wat blazen naar me verder met eten.
Ben gaan zitten en samen met Joce er elke minuut van genoten.. dit zullen we niet snel weer tegenkomen..

Terend op dit mooie moment, zijn we lekker bezig.
Boekje lezen, lekker in de zon zitten met de hond ravotten..
Hij zal mis zijn als we vertrekken en ik denk wij ook.. we willen allebei graag een hond maar we varen daar te veel voor.
Klaarmaken voor de terugreis.

Ja, wat zo gewoon is is nu heel apart.. die zullen we meer horen.
Dagelijks houden we nu de website van den regering in de gaten en van Stenaline . voor evt veranderingen.
Formulieren zijn gedownload en ingevuld, hoe vaak we al niet gezegd hebben "wat zijn we blij dat de printer is meegenomen"
Ook vanwege ons nieuwe huis, maar ook voor dit soort dingen.. zoals de ticket terug (wil nu niet de telefoon afgeven) reisdocument voor Frankrijk en een brief van de Belgische Ambassadeur die je ook kan laten zien voor een vlottere doorstroom bij de Belgische grens.

Het verplichte Franse formulier

                                                                                                            

Van allemaal genoeg afgedrukt, willen ze hem zien mogen ze hem houden..  De boottocht maken we ons nog het meeste zorgen over, ventilatiesysteem in de hut? afplakken maar?? het eten, het bestek etc.. we hebben gelukkig veel handschoentjes en desinfecterende gel. Hiermee kunnen we het bestek etc mee reinigen.
Wat een gedoe allemaal maar je moet wel.
In Ierland reizen is ons ticket naar de boot genoeg! wel heb ik nog een extra jerrycan gekocht om benzine in mee te nemen. beter safe dan sorry, alle tankstations zouden open zijn???  eerst maar weer zien.
Ondertussen weer een nieuw bericht gehad dat we nog meer formulieren moesten invullen. alles met elkaar hadden we 26 velletjes mee??
Moet niet gekker worden. Wel zagen we er ondertussen tegenop om Frankrijk in te rijden.

Rijden door een lege wereld..

Laatste rondje met de hond...

Controlepunt

Na de auto te hebben volgeladen, er lijkt altijd wel meer mee terug te moeten dan als je heengaat, waren we er klaar voor. Nog een laatste nachtje, nog een laatste rondje met de hond.. we zullen hem missen, en zij ons ook wel denk ik..Maar er komen weer nieuwe vriendjes voor haar aan.
We reden ruim op tijd weg omdat we al oponthoud voorzagen.. en idd voor we de 275 km gedaan hadden waren we 7 keer aangehouden bij een controle post. We hoefden ons niet elke keer er "uit te lullen"  een buitenlandse auto volgeladen op weg naar de ferry klinkt erg geloofwaardig.
En uitte het meestal in: mooie tijd gehad hier? komen jullie nog eens terug, wij waren laatst nog in Amsterdam. etc... eigenlijk wel gezellige controles.. ze hadden ook weer wat anders.. We waren ruim op tijd voor de boot, volgetankt (€1.19 Ltr) dat konden we niet laten 😊
Aan boord van de Ferry wat we eigenlijk vrij snel gingen, kregen we onze hut toebedeeld, er waren niet veel personenauto's



De meeste mensen liepen met handschoenen en mondkapjes, en zelfs een familie met een snorkel op hun hoofd.. Zo'n volgelaats-masker.. van de Detaclon.. we zeiden niets en keken elkaar maar aan...

Wat ongemakkelijk werd het door de nauwe gangetjes,  dus wat wachten op elkaar. Verschillende mensen zijn in hun hut gebleven deze reis. die kwamen weer naar buiten toen ze naar de auto moesten.
Maar dat deden wij niet, De crew aan boord waren zeer hygiënisch, en er werd echt goed mee omgegaan.
Maar we waren de enige met nog een stel Fransen in de eetzaal. en zo ook de volgende morgen bij het ontbijt.

voorin bij de eettafel een mooi uitzicht.

Onderweg nog 2 keer dolfijnen gespot voor de boeg.. zo aan het diner een mooi moment.. Een rare wereld zo..
Volgende morgen de boot af, wat toch wat zenuwachtig voor het onbekende reden we over de kade, controle post vooruit.. Nou alle papieren maar klaar.. Raam open en paspoort werd om gevraagd, een snelle blik op één blaadje en klaar.. dat was het? wil je niet meer zien?.. nee.. was het antwoordt. Weer keken we elkaar aan en zeiden maar niks.

We varen Cherbourg binnen

Afijn we waren op weg in Frankrijk.. 870 km voor de boeg, hoop dat het meevalt onderweg met controles.. Nou, en dat deed het, geen één controle??..

Maar wat we wel aantroffen waren lege wegen, echt leeg.. 4-6 of 8 rijbanen gewoon helemaal leeg..

Het leek wel of alle mensen waren uitgeroeid, en wij de enige waren die het hebben overleefd..

Ja, het reed makkelijk.. maar we voelden er ons niet prettig bij.. heel apart...Enkele keren gestopt voor wat eten en de benen strekken op een parkeerplek naast de snelweg, gewoon lekker rustig was het, vogeltjes hoorde je en geen langsrazend verkeer..
Bij de grens van België werden we ook aangehouden, maar gaf ook geen problemen en na 9 uurtjes rijden waren we om 8 uur avonds weer thuis. 875 km in 9 uur, waarvan we een uur hebben stilgestaan om er ff uit te wezen.. en zeker niet hard hebben gereden. De cruise control aanzetten, en er pas afhalen bij een tolpoort of een bocht of afslag! ook dit maak je niet meer mee. en dat hopen we ook niet meer..

Normaal druk tolpoort  niemand....

Thuis werden we wakker.. met ineens veel werk.. inpakken, verhuizen, boot klaarmaken etc etc..
Werk genoeg
De boot wordt als eerste klaargemaakt, daar gaan we op wonen.